Sumargjöf - 01.01.1905, Side 40

Helfregn.
Ungmey! Opt og löngum
augu þin mér skina,
bæði’ í birtu’ og sorta,
bæði’ í glaumi’ og draumi.
Lr.s ég þar i Ijósum
leifturrúnum greypta
áður æskugleði
afart'ríða stafi.
Þá er mörg, í morgun,
mjallhvít ljósflaug allan
liæstan himin lýsti,
harmlaus var þinn barmur.
Og er svo við sáumst
sið við helgar tiðir,
itur augun snótar
óspart við mér hlógu.
Dapra kveld! Þinn kuldi
kvelur mig til helju.
Ofglöggt veit ég af því,
augun vænu mæna
stórum stokkin tárum
starsýn yflr marinn
auðan, gengna gleði
gráta og föður látinn.
A. B.