Sumargjöf - 01.01.1905, Síða 60

58
hún er að segja, að svanir
syngi þá fögur kvæði.
Kannske þið ætlið að kvaka?
Komið þið til mín hingað.
Setjist þið hérna svanir
á sólroðinn bláan fjörðinn.
Eg tek mér sæti við sjóinn,
svolitið hærra, hjá læknum;
horfir við hliðin á móti,
hún er svo dæmalaust falleg,
snarbrött með grænum geirunt
og gróandi skriðum á milli.
Eg sezt hér i lautu við lækinn
i lyngið og tini berin;
það er angandi ilmur
ennþá i þessari brekku.
Lizt ykkur ekki landið
ljómandi gott og fallegt?
Það er þó unun að eiga
ættjörðu svona fagra.
Já, víst er hér kalt á vetrum,
ég veit það, því ég hef reynt það,
þegar víkur og vogar
verða fullir af ísi,
þá er nú bágt um bjargir
og borgar sig illa að lifa
þeirn, er á sumrin sungu
um sólarbros liðlangan daginn.