Sumargjöf - 01.01.1905, Side 66

64
Y.
Hann misti pabba og mönnnu ungur;
til vinnu þótti hann vera. þungur.
Hann las og kunni fögur fræði,
en hafði naumast föt og fæði.
Svo brosti mær ein móti honum,
fegri öllum öðrmn konum.
Svo hvísluðu þau ástarorðum.
Það er sama saga’ og forðum.
En jötunn kom úr .klettum svörtum
og rændi svanna sólarbjörtum.
Hann hló og grét af harmi sárum
og laugaði blómin ljúfum tárum.
Þá kom dís af draumahæðum
og skemti honum með skrítnum kvæðum.
Hún gaf honum hörpu gulli renda;
hann bar hana til æfienda.
Frá strengjum heyrðist iiægur kliður
fuglakvak og fossaniður.
Og aldi'ei hefir ómað fegur
sólaróður yndislegur.