Sumargjöf - 01.01.1905, Page 70

68
var honura það stór hagur, að hann gekk óþreittur
til glímunnar.
Nú gerðu dómarar vísbending og köstuðu þeir
þá klæðum Nikoladas og Ciieilon, en þrælar neru þá
með feiti.
Glímuskjálfti var á Nikoladas og lét hann brírnar
síga, þá er áhorfendur heilsuðu mótstöðumanni hans
með aðdáun, því að hann var íturvagsinn sem Apollo.
— Nú kvað við lúður til merkis um að glíman skildi
hefjast. Iiljóðpipuleikarar hófu hergöngulag, og
sungu aftur og aftur meðan glímurnar stóðu.
Glímumenn nálguðust hvor annan með varúð,
höfðu armana á lofti og stigu fram hægra fæti sem
í vopnaskiftum og voru búnir til árásar. Freistuðu
þeir að ná taki livor á annars liandlegg eða herðum.
En báðir voru jafnæfðir og gætnir og flrir því gaf
hvorugur færi á sér. Þá er þeir höfðu látið sér
nægja langa hríð það, sem kallað var drassein, að
reina flrir sér, þá sáu þeir að hvorugum mundi
hepnast að ná undirtökunum. Þeir urðu því að láta
sér linda að taka reglulegum hriggspennutökum. En
áður en Níkoladas var að fullu viðbúinn, neitti Cheilon
þess, er hann var hærri vegsti, og hóf hann upp og
keirði niður höllum fæti, svo að hann kendi sársauka
í mjöðminni, og brá um leið fæti firir hann. Féll
nú Nikoladas á bak aftur í sandinu og mótstöðumaður
hans á hann ofan. En eftir glímulögunum skildu
menn annaðhvort gefast upp eður falla þrem sinnum,
áður úrslitasigur væri unninn. I hinum glímunum
horfði um stund sigurvænlega firir Nikoladas. En þó
lauk svo, nð Cheilon lagði mótstöðumann sinn þrisvar
að velli. Mannfjöldinn klappaði honum lof í lófa,
því að barsmíð hafði þar enginn verið, — alt hafði