Fíflar - 01.01.1914, Page 43

42
til fágætan lit og málaSi, en þegar tímar
liSu upplitaSist myndin. Annar las í gömlu
bókunum, og bjó til sjaldgæfan og ágætan
lit, en þegar hann fór aS mála úr honum,
varS hann daufur og ógreinilegur,
En málarinn hélt áfram aS mála. Alt
af varó mynd hans rauSari og rauð-
ari, og málarinn varð hvítari og hvítari.
Seinast fundu þeir hann dauSan fyrir fram-
an myndina sína. Hinir málararnir horfSu
ofan í krukkurnar og deiglurnar, en þeir
fundu ekkert, sem þeir höfðu ekki sjálfir.
En þegar þeir afklæddu hann. til þess
aS færa hann í líkhjúpinn, þá sáu þeir fyr-
ir ofan vinstra brjóstiS, merki eftir sár. —
ÞaS var gamalt sár, sem hlýtur að hafa
veriS þar alla hans æú, því barmarnir voru
gamlir og harSnaSir upp. En dauSinn, sem
innsiglar alla hluti, hafSi dregiS brúnirnar
saman og lokaS því.
Þeir grófu hann. Og enn þá fór fólkiS
fram og aftur, segjandi:
„Hvaðan gat hann náS þessum lit“.
Og þaS bar svo við,aS eftir nokkurn tíma
var málarinn gleymdur, en — myndin lians
lifSi.
Þ. Þ. Þ.