Fíflar - 01.01.1914, Qupperneq 66

Ipi A D er áform þeirra, sem að
útgáfu „Fífla“ stuftla, að
láta þá eigi verSa aS bibu-
kollum strax.
í nœsta hefti verbur, á-
samt þýddum og frumsömdum smásögum,
byrjun á þjóbsagna smáþáttum, er Þorsieinn
Þorsteinsson frá XJpsum í Svarfaöardal,
skrifaöi upp á Gimli í Nýja-íslandi, um þaö
leyti, sem hann var aS verSa blindur (1889).
Álítum vér rétt og sjálfsagt, ab vernda þetta
seinasta handrit hans frá glötun, meS því ab
láta „Fífla“ birta þab. Hefir ábur verib mik-
ib prentab af handritum hans heima á ís-
landi, eins og mörgum mun kunnugt.
FÍFLAR þykir oss fallegt nafn og fögur
blóm. Munu margir hér muna fífil sinn
fegri, er þeir ungir satu i fifilbreklcunum
heima og dreymdi hugsœla vökudrauma um
framtíb sína. — Hér eru fíflarnir þeirra
skobabir illgresi. En hversu margt íslenzkt
blóm, er hér ei álitib illgresi, sem upp er rœtt
og í eld kastáb ?
Ef „Fíflar geta meb smásögum sínum
veitt lesendunum ánœgju, og um leib sýnt
þeim hvab er fagurt og hváb er Ijótt, hvab
rétt er og hváb rangt er — skin og skugga
vors daglega lífs—þá er tilgangi vorum náb.
ÚTG.