Sjómannadagsblaðið - 01.06.1983, Síða 15

Ingólfur á ytri hnfninni.
Þá dreymir mig, að það er veisla heima á Hól-
um. I þetta sinn var maturinn ekkert sérstakur
og ég ekkert ánægður með hann. Og það var
sérstakt við drauminn að það var komið fram
undir miðnætti þegar veislan hófst.
Ég réði drauminn þannig, að ég hlyti að fá
einhverja hrotu i restina á túrnum, fyrst
draumveislan var svona seint um kvöld. Síðasti
dagurinn til veiða rann upp, því ég átti að koma
inn til Reykjavikur morguninn eftir til að
fækka í áhöfn fyrir siglinguna. Ég ákvað að
draga upp kantinn á Eldeyjarbankanum og
annar togari með mér var svolítið grynnra, þvi
við vildum prófa ýmis dýpi í kantinum. Undir
dimminguna vorum við komnir langleiðina
upp undir landhelgislínu. Þá verður sá er
grynnra fór fisks var og fær sæmilegt af milli-
ufsa. Ég fer þegar í átt til hans og fæ þegar alveg
mokveiði sem varð allt kvöldið og fram á nótt
eins lengi og ég gat verið að. Lestar fylltust og
afli var á dekki. En aflinn var í samræmi við
matinn í draumnum sem ég var ekki ánægður
með. Þetta var smár og milli-ufsi. Þessi
draumur eins og allir aðrir varðandi veislu
heima á Hólum rættist. Ég var þó farinn að
örvænta í þetta sinn, því tæpur sólarhringur var
eftir af veiðiferðinni þegar aflinn loksins kom.
En þessi draumaveisla á Hólum hófst líka
óvenju seint eða ekki fyrr en undir miðnætti,
sem var mjög óvenjulegt. En draumurinn skil-
aði sér.
Svo man ég einu sinni eftir að við vorum
að fiska við A-Grænland. Þar var mikill ís og
mörg skip í fiskileit. Snemma í túrnum dreymir
mig, að ég er í veislu heima og búinn að borða
mig alveg pakksaddan. Svo er ég í draumnum
kominn út og gat nreð engu móti borðað meir.
En þá er ég með mat í höndunum, sem ég hafði
tekið með mér frá borði þó pakksaddur væri.
Ég sé strax að nú á ég von á fiski. Það brást
ekki, að nokkru síðar lentum við í miklu moki,
dallurinn fyllist og við vorum lengi enn í aðgerð
og með fisk á dekki er við lögðum af stað heim
á leið. Það var auðvitað maturinn, sem ég hélt á
i höndunum í draumveislunni, eftir að vera
búinn að borða mig pakksaddan. Þannig brást
þetta aldrei.
— Þetta er merkilegt, en dreymir þig nokk-
uð núna?
— Ja stundum og þá er ég alltaf að toga, en
veislurnar eru hættar.
— Það er kannski út af ástandinu í sjónum
og samkeppni hins stóra flota?
— Já auðvitað er það staðreynd í dag, að við
höfum gengið ofsalega mikið á alia okkar fisk-
stofna. Þetta er hlutur sem getur ekki gengið.
Við erum líka með allt of stóran fiskiskipaflota.
Allt of mikið fjármagn er í þessu bundið og sem
gerir ekkert annað en rýra afkomuna og brenna
olíu.
— Ef þú mættir ráða, hvað myndirðu gera?
— Ég held að það sé afskaplega erfitt að
gera eitthvað í einum hvelli. Mérsýnist bara að
við séum komnir út í hálfgert fen með þetta.
Það er vandi úr að ráða, en aðgerða er vissulega
þörf.
— Hvernig lýst þér á fiskifræðinga og spá-
dóma um afla sem ekki fæst og gífurleg karfa-
veiði, þegar karfi átti varla að vera til í sjónum?
— Ja, fiskifræðin. Hún erlíklega ekki konrin
á nógu hátt stig hjá okkur. Mér finnst nú
eiginlega það versta sem fiskifræðingarnir
gerðu, þegar þeir átu ofan í sig Svörtu skýrsl-
una á sínum tíma. Þá gáfu þeireftir, samþykktu
meiri veiði en þeir höfðu lagt til. Ógæfan hvað
þorskinn snertir byrjaði þar. Við erum núna og
eigum enn eftir að bíta úr nálinni með það.
Bæjarútgerð
Hafnarfjarðar
Óskar öllum
sjómönnum
til hamingju
með daginn,
og þakkar þeim
unnin störf.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 15