Sjómannadagsblaðið - 01.06.1983, Síða 43

með fullum seglum, þannig að
það gæti notið sín til fulls.
Fyrra skýlið byggði ég árið
1962—3, en á síðara húsinu byrj-
aði ég árið 1969.
— En nú er skipið ekki eini
hluturinn í safninu?
— Nei. Segjamáaðmaðurhafi
ekki getað gengið um þorpið á
þessum árum, án þess að reka
tærnar í einhvern virðulegan,
gamlan hlut. Og af því að maður
var ekki orðinn eins farlama og
maður er nú og gat beygt sig, þá
gat maður dregið þetta í hús.
Hvað sem svo tekur við.
Mununi má skipta
í tvo flokka
— Skiptamáþessummunumítvo
flokka. í annarri álmunni eru sjó-
minjar, eða þeir munir er tengjast
sjósókn, en í hinni ægir öllu sam-
an.
Skipið er að mínu viti merkasti
safngripurinn. Það er tólfróið
skip. Þessi skip nefna menn tein-
æringa, en þó fór það dálítið eftir
því hvar skipin voru gerð út og
hvernig þau voru notuð.
Þessi tegund skipa var yfirleitt
nefnd teinæringur hér, en á
Suðurnesjum áttæringur, því þar
gátu menn notað seglin meira en
unnt var hér, því við búum við
einstreymi; á'valt er vesturfall.
Þess vegna varð að treysta meira á
handaflið, en seglin. Menn gátu
verið að berja allan daginn og
máttu á stundum þakka fyrir að
geta haldið í horfinu. T.d. í norð-
austan roki og í vesturfalli.
Skipið var smíðað árið 1915 og
smíðaði það Steinn Guðmunds-
son í Einarshöfn; mikill skipa-
smiður, og telja sumir að eftir
hann hafi verið 500 skip og bátar.
Sumir fara að vísu ekki svo hátt
með töluna, en þó hygg ég að
honum megi eigna nokkur
hundruð skip og báta.
Sem fram kemur, þá var Páll
Grímsson með það fyrst. Lét