Sjómannadagsblaðið - 01.06.1983, Síða 59

Formannavísur
Það var siður í verstöðum að
yrkja formannavísur. Ekki vitum
við hvort sú listgrein er úr sög-
unni, t.d. á vertíðarflotanum, þótt
gæftaleysi sé ekki alveg úr sög-
unni. Sigurður Guðjónsson hefur
safnað nokkru af gömlum for-
mannavísum og látum við þær
fljóta með, svona í lokin, þær voru
ortar 1914.
Inngangur
Hljóðs eg bið, því ætlað er
óðarklið að glæða,
Bragi og Iðunn bjóða rnér
bæði lið til kvæða.
Um formenn svinna yrki eg óð,
sem Ægi vinnu sóru,
efni minna oft í ljóð
aðrir tvinna fóru.
Stríða þeir aldinn Ægi við,
oft er baldin láin,
þá veðra galdra- gemings lið
grefur kaldan sjáinn.
Hamaðist gjarnan haf og loft,
hrönnin spam við borðum,
veðrum bamir vóru oft,
sem víkingarnir forðum.
Svignuðu rengur, sungu bönd,
sátu þó lengi á mari,
margan fenginn flutti á strönd
frækinn drengja skari.
Þegarhrundihrönnin blá,
og hampa mundi fleyi,
hressar í lundu hetjur þá
hræddust sundin eigi.
Hagyrðingar lipurt Ijóð,
láta hringjast saman.
Vilja syngja sævar-þjóð
Sunnlendingagaman.
Spói og Þröstur.
Selvogur
Þórarinn Snorrason, frá
Bjarnastöðum:
Bjamastaða búandinn
nýst með djarfa sveina,
þreklundaður Þórarinn
þóftu skarf að reyna.
Þó að veður vaxi stinn,
og væti Úður breka,
þorski hleður sjótin svinn
siglu- prúðan dreka.
Þorlákshöfn
a. Norðurvör
Bjarni Grímsson, frá
Stokkseyri:
Bjama slynga happa-hönd,
hefir á þingum vanda,
djarfur þvingar ára-önd
út á hringinn-landa.
Frækinn drengur fram um ver,
fiskað lengi getur.
Stýrir „Feng“ og eitthvað er
ef öðrum gengur betur.
Gísli Gíslason, úr Reykjavík:
Reykvíkingur Gísli glatt,
girðist slingur verjum,
teinæringi hryndir hratt,
Hrönn þó glingri á skerjum.
„Kára“ stýrir höndin hög
Hlés- um mýri breiða;
ára-dýri um úfinn lög,
öldin snýr til veiða.
Guðfinnur Þórarinsson, af
Eyrarbakka:
Stýrir flausti fengsamur,
fjarðar-roða-eiðir,
gætinn, hraustur Guðfinnur,
gegnum boðaleiðir.
Lætur þreyta „Fálkann“ flug
flóðs um reiti kalda,
drengja sveitin sýnirdug,
sær þótt bleyti falda.
ívar Geirsson, af Eyrarbakka:
Kafteinn ör á öldu-jó
ívar Geiri borinn,
æ með fjöri sækir sjó,
seigur, eirinn, þorinn.
„Vonin“ flýtur ferða-trygg,
-faldar hvítu boðinn-
sundur brýtur báru-hrygg,
byrjar nýtur gnoðin.
Jóhann Guðmundsson, frá
Gamla-Hrauni:
Jóhann eigi hefir hátt,
Hrönn þótt veginn grafi,
hleður fleyið fiski þrátt,
fram á regin-hafi.
Lætur skeiða „Svaninn44 sinn
sels- um breiða móa,
hefir leiði út og inn,
oft með veiði nóga.
Jón Jónsson, frá Norðurkoti:
Jón við Norður- kendur kot,
kappa forðum jafninn,
lét úr skorðum skríða á flot
skötu-storðar hrafninn.
„Farsæl44 hleypir hnýsu tún,
hjálmunvalar gætir,
ærið gneypur undir brún,
Unn þá fjalir vætir.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 59