Sjómannadagsblaðið - 01.06.1997, Side 6

6
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
„Látum ekki staðar numið
og horfum til framtíðaru
- rætt við Guðmund Hallvarðsson alþingismann og formann Sjómannadagsráðs
Sú ágæta venja hefur skapast að Sjómannadagsblaðið ræði við
formann Sjómannadagsráðs um það sem gerst hefur frá því er
blaðið síðast kom út og það sem fram undan er. Ekki er vikið út
af þessari venju nú og við innum Guðmund Hallvarðsson eftir því
sem hæst hefur borið að undanförnu. Ekki er ofsagt að af nógu er
að taka. Minningaröldur sjómannadagsins hafa sannað að þar
var vissulega leyst úr brýnni þörf og hið stórglæsilega mannvirki,
sundlaugin og endurhæfingarmiðstöðin við Hrafnistu í Reykja-
vík var vígð með mikilli viðhöfn þann 5. mars sl. En af fleiru er
að taka og mun það koma fram í viðtalinu sem hér fylgir á eftir.
„Fyrri hluta vetrar 1995 kom að
máli við mig sjómannskona, frú Hall-
dóra Gunnarsdóttir, en bróðir hennar,
Birgir, týndist með vitaskipinu Her-
móði sem fórst með allri áhöfn 1959,“
segir Guðmundur Hallvarðsson.
„Spuming hennar var sú hvernig hún
og ættingjar hennar gætu minnst
þeirra sem í hinni votu gröf hvfla. A
hverjum Sjómannadegi er blómsveig-
ur lagður á gröf óþekkta sjómannsins,
en nú hefur nýtt skref verið stigið í
því skyni að heiðra minningu látinna
sjómanna, þeirra sem hafa týnst.
Margir hafa átt um sárt að binda
vegna sjóslysa og hefur það aukið á
þjáningu ástvinanna þegar maður hef-
ur ekki fundist og þar með ekki hlotið
legstað í vígðri mold.“
Minningaröldur Sjómanna-
dagsins hafa mælst vel fyrir
„Við ræddum þetta hér í stjóm Sjó-
mannadagsráðs og urðum sammála
um úrbætur sem við kynntum á haust-
fundi Sjómannadagsráðs. Þar var
samþykkt að ráðast í það að reisa
minnisvarða úr tilsöguðum grásteini.
Skyldi þarna vera um að ræða fjórar
öldur með sléttum fleti, hvar á væri
hægt að setja nöfn drukknaðra og
týndra sjómanna og annarra sæfar-
enda, fæðingardag þeirra, dánardag,
Guðmundur Hcillvarðsson: „Með
minningaröldunum var fargi létt af
mörgum hjörtum. “
stöðu á skipi og skipsnafn, samkvæmt
óskum ættinga eða útgerða og skyldi
samráð haft við Kirkjugarða Reykja-
víkur um stafagerð. Skyldi minnis-
varðinn vera tákn þess að menn þess-
ir væru ekki gleymdir, heldur mynd-
um við þá alla. Þessu var senn hrund-
ið í framkvæmd og voru minningar-
öldurnar vígðar að morgni Sjómanna-
dagsins 1996. Framan við þær var
komið fyrir sérstökum steini með eft-
irfarandi áletrun:
“Nú segir Drottinn,
sá er skóp þig:
Ottast þú eigi, því égfrelsa þig,
ég kalla á þig með nafni, þú ert minn. “
Standa öldumar við hlið Fossvogs-
kapellu hjá vitanum sem helgaður er
minningu óþekkta sjómannsins.
Þar er skemmst frá að segja að við
höfum fengið miklar og góðar undir-
tektir með þetta framtak, og ég játa að
ég gerði mér ekki grein fyrir því fyrr
en eftir að við vorum búnir að reisa
þennan minnisvarða hve við höfðum
létt á mörgum hjörtum með þessari
framkvæmd. Við okkur hefur verið
rætt og hringt til okkar og fólk hefur
sagt frá hvemig það hafi komið í
kirkjugarðana á fæðingar- eða dánar-
degi umrædds ættingja sem hvfldi í
hinni votu gröf og ekki vitað með
hvaða hætti það ætti að minnast hans.
Til dæmis sagði mér frú Halldóra
Gunnarsdóttir að það hefði verið eins
og þungu fargi hefði verið létt af sér
og fjölskyldu sinni með því að minn-
ingaröldurnar komu til sögu og
þannig væri um fjölmarga aðra sem
við hana höfðu talað. Þannig er ljóst
að vel hefur tekist til, og meðan við
sitjum og ræðum þetta mál hér í mars-
mánuði hafa fimmtíu nöfn þegar ver-
ið sett á minningaröldumar.“
Vonum að geta leyst úr
málum fyrir fleiri
„En vandamál sem við stöndum
frammi fyrir er það að til okkar hafa
hringt ýmsir ættingjar og óskað eftir