Sjómannadagsblaðið - 01.06.1997, Síða 72

72
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
A TUNDURDUFLASLOÐUM
„Eg hélt niðri í mér andanum meðan
við vorum að þokast frá þessu“
Rætt við Magnús Grímsson skipstjóra
Magnús Grímsson skipstjórí. A veggmtm er málverk eftir Jón Hróbjartsson af
Súðavík eins og hún leit út á œskuárum hans.
Magnús heitinn Grímsson
skipstjóri fæddist í Súða-
vík 11.12. 1919, sonur
hjónannna Gríms Jónssonar út-
gerðamanns og Þuríðar Magnús-
dóttur. Hann hóf skipstjórnarferil
sinn vestur á Fjörðum um tvítugs-
aldur en var síðan lengst af með eig-
in háta sem hann gerði út frá
Reykjavík og stundaði sjó fram
undir sjötugt. Hann kynntist þeirri
vá sem tundurduflin voru vestra á
stríðárunum og getur borið vott um
að oft munaði mjóu að illa færi.
Eftirfarandi viðtal átti ritstjóri Sjó-
mannadagsblaðsins við hann í nóv-
ember 1982 eða um sama leyti og
Pálma Sveinsson. Magnús lést þann
22. 8. 1994.
„Þegar tekið var að leggja tundur-
duflin og þessar lokanir komu til sög-
unnar var ég með Draupni frá Súða-
vík og aðeins 22 ára gamall,“ segir
Magnús. „Draupnir fórst árið á eftir
með fimm manna áhöfn, en þá var ég
tekinn við mótorbátnum Guðrúnu.
Við fengum tilkynningu um það, bréf-
lega að mig minnir, frá herstjórninni á
Isafirði að bannað væri að róa út á
svæði sem var meira en fjórar mílur
frá annesjum, og ég held að þau hafi
verið réttvísandi vestur frá Kóp og
réttvísandi norður frá Hornbjargi.
Okkur var hótað öllu illu ef við færum
út á þessi svæði og sagt að við gerð-
um það á eigin ábyrgð og látið að því
liggja að við yrðum skotnir niður.
Bretar höfðu þá fallbyssuhreiður uppi
á Ritnum og sáu þaðan vel yfir.
Þetta var auðvitað mikið áfall fyrir
veiðarnar yfir haustmánuðina og í
skammdeginu, því þarna höfðu verið
okkar helstu fiskimið fram til þessa
tíma. Fiskur var þá helst úti af Ritn-
um, í Alnum sem kallaður var, og svo
á vesturgrynningunni. Við á bátunum
frá Súðavík rerum yfirleitt meir á
austursvæðið — úti af Ritnum og
Straumnesinu. Það var ákaflega erfitt
á svona litlum báturn að sækja austur
fyrir Horn. Það var líka sjaldnast þan-
nig tíðarfar að hægt væri að sækja svo
langt. Við rerum spölkorn út á Djúpið
þegar veður var með verra mótinu, en
oft mátti segja að það væri ördeyða
hjá okkur.“
Fiskisæld Dagstjörnunnar
„Mig minnir að það hafi verið vet-
urinn 1941-1942, þegar ég var enn
með Draupni, að Dagstjarnan frá ísa-
firði fór að koma með ágætan afla að
landi. Skipstjóri á Dagstjörnunni var
Hrólfur Þórarinsson. Ekki vissum við
hvert hann reri, en hann kom að seint
á nóttinni með fullan bát en við hinir
með fremur lítið. Þannig gekk það
eina tvo eða þrjá túra. Hrólfur kom
alltaf síðastur af sjónum og fór ekki
aftur fyrr en seint á nóttinni, þar sem
hann varð að losa fiskinn og lóðimar
og taka nýjar um borð aftur. Tókum
við það nú til bragðs á Draupni að við
biðum utan til í Djúpinu til þess að sjá
hvert Hrólfur færi. Um morguninn sá
ég hvar hann kom út. Við biðum
þarna ljóslausir, svo hann sæi okkur
ekki, og ég held að það hafi verið
þama fleiri bátar líka, sem biðu hans
ljóslausir einnig. Meðal þeirra var
mikill dugnaðarmaður, Rósi Stein-
dórsson á Pólstjörnunni og mig minn-
ir að annar hafi verið Pálmi á Sædís-
inni, mikill dugnaðarmaður líka og
aflamaður. Hrólfur keyrði út með að-