Sjómannadagsblaðið

Volume

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1997, Page 77

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1997, Page 77
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 77 — jfe, / Húkkertan Rödefjord, systurskip Svansins. Bolur skipanna var úr eik og botn- inn klœddur koparþynnum upp að sjólínu til þess að verjast sjávargróðri. Skip- ið var „tvístejhungur”, með framstefnið bogið aftur efst á líkan hátt og verið mun hafa á knörrum. Afturstefnið var hins vegar beint og breiðu stýrinufest á það með mörgum lykkjum. Stýrissveifin var allt aðfimm metra löng, náðifram á bilið milli afturmasturs og káetu. (Samkv. heimildum sem Pétur Sigurðsson aflaði) Þannig er ekki ljóst hvað varð um Svaninn við eignasölu konungsversl- unarinnar. Árið 1793 er íslandskaup- maðurinn eða verslunarstjórinn Ole Christensen Olsen nefndur útgerðar- maður skipsins, en Olsen þessi var eigandi Flateyjarverslunar árið 1809. Árin 1812-1825 var Svanurinn eign Holgeirs P. Clausen, en komst í eigu Jakobs Holm, eins og aðrar verslunar- eignir Clausens með brúðkaupi ekkju hans og Holm. Holm, og síðar erfingj- ar hans, áttu Svaninn allt til 1871 er Hans. A. Clausen keypti skipið, en hann hafði þá leigt það til vöruflutn- inga fyrir verslun sína frá því um 1840. Þegar Clausenverslanir voru seldar árið 1890 keypti fyrirtækið Sal- omon Davidsen gömlu húkkertuna Svaninn og var skipið í eigu þess fyr- irtækis er það bar beinin á ströndinni við Ólafsvrk 1893.“ Brennivínsflaska í verðlaun fyrir að koma fyrstur auga á skipið „Þótt þessi frásögn kasti nýju ljósi á margt í sögu skipsins er það þó ljóst að Svanurinn gekk lengst af til Ólafs- víkur á 19. öld. Svanurinn var iðulega eina skipið sem flutti farþega milli Vesturlands og Kaupmannahafnar. Þótti skipið betur búið en flest Is- landsför um sína daga. Oscar Clausen kemst svo að orði um Svaninn: „ Urþví að páskar voru komnir eða nærrifór að draga sumarmálum fóru Jöklarar að vonast eftir „Svaninum en hann lagði alltaf af stað sama dag frá Höfn. Það var 1. apríl, en hvort ferðin tók skemmri eða lengri tíma var allt háð því hversu byrjaði, því að ekki var öðru en seglum að tjalda. — Það var eðlilegt að miklar vonir væru bundnar við komu þessa eina skips á árinu, því að það var eini boðberinn frá hinum stóra heimi. — Koma skips- ins var mikilvægt atriði ílífifólksins... Á vorin fóru menn fyrir sunnan Jökul að hafa gœtur á því hvort ekki sæist til „ Svansins “ og ef einhver kom auga á hann, var óðara hraðað sér til Ólafs- víkur með þá gleðifregn ogfékk sá er með fregnina kom alltaf flösku af brennivíni að launum. “ Ekki er vitað hvaða dag Svanurinn kom á leguna í Ólafsvík vorið 1853. Hugsanlega hefur Niessen skipstjóri fengið góðan byr og siglt þessari 63 commerce-lesta (126 rúmlesta) húkk- ertu yfir viðsjált Atlantshaf uns ís- landsfjöll risu úr hafi og stefnan var tekin vestur með landinu, fyrir Snæ- fellsnes og inn á leguna í Ólafsvík. Hafi svo verið var akkerum varpað í Ólafsvík tveimur til þremur vikum eftir að festar voru leystar í konungs- ins Kaupmannahöfn. Það er þó alveg eins líklegt að Niessen hafi hreppt norðanveður er vörnuðu Svaninum siglingar fyrir nesið og hann hafi af þeim sökum orðið að leita vars nokkra daga, jafnvel viku, út af Svörtuloftum eða Bervík. Hann hefur þá sætt lagi og skotið á land bréfum til verslunarstjóra Clausen. Viljugur sendimaður hefur flutt þau áfram til Ólafsvíkur þar sem honum var vel fagnað í krambúðinni og leystur út með brennivíni og ef til vill einhverju smáræði öðru.“ Fróðleg farmskrá „Húkkertur á borð við Svaninn voru burðarmiklar og rúmgóðar, en seglabúnaður gerði það að verkum að erfitt var að sigla beitivind. Ekki var unnt að stagvenda þeim heldur varð ávallt að kúvenda. Seglabúnaður Svansins tók þó miklum framförum þá rúmu öld sem skipið sigldi til Is- lands, enda urðu miklar framfarir í siglingatækni á þeim tíma. En hvort Niessen gekk betur eða ver að sigla Svaninum fyrir Snæfells- nes vorið 1853 er fullvíst af ná- kvæmri skrá Páls sýslumanns Mel- steð að eftirtöldum vörum var skip- að á land þegar lestarhlerarnir höfðu verið opnaðir og „bringingarbátun- um“ hrundið á flot í Ólafsvík: Rúgur, 225 tunnur bygg, 10 tunnur bankabygg, 140 tunnur rúgmjöl, 90 tunnur hveiti, 2 tunnur bygggrjón, 1 tunna
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108

x

Sjómannadagsblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.