Blanda - 01.01.1923, Page 29
23
seÍDn að glipa1), sira Sigurður niiun“, og gekk úr
kirkju.
Eggert prestur hafði aldrei þurft að hugsa sig leingi
um, hvað gera skyldi, þegar hann var kominn í ógaung-
ur, sem opt kom fyrir, því að rnaðurinn þótti i meira lagi
fljóthuga, og þá ekki svo gætinn. Þó sagði móðir mín,
að hann hefði verið einkar lipur og aðgætinD, þegar
hann hjálpaði henni eitt sinn í barnsneyð, og þakkaði
hún honum, að alt fór vel. Þá var hann á Stóruvöll-
um. Var þá ei hægt að ná til læknis, og voru þeir
tveir sóttir til hennar sira Eggert og Þorvaldur bóndi
í Klofa. Var Þorvaldur talinn heppinn með lækning-
ar, en þó ekki eins nákvæmur og síra Eggert. Sagði
móðir mín, að síra Eggert hefði opt sagt við Þorvald:
»Við skulum íara gætilega, Þorvaldur minn“.
Þó að síra Eggert væri fljótfærinn, og ekki nógu gæt-
inn, tókst honum samt mart, sem öðrum var ófært,
°g þótt hann færi ekki ætíð eptir straungum reglum i
embættisfærslu og fleira, þá var hann svo vinsæll að
honum fyrirgafst meira en öðrum, og eru til um það
margar sögur. Eina slíka sögu hefir sagt mér sonar-
sonur síra Eggerts, Eyjólfur á Kleifum í Gilsfirði
Bjarnason prests í Garpsdal (1844—1863), en honum
Sögðu söguna Guðrún Þórðardóttir skáldkona á Vals-
kamri í Geiradal og Jón bóndi Sigmundsson í Króks-
fjarðarnesi. Þau voru bæði við messu hjá sira Egg-
ert í Staðarhólskirkju. Þegar meðhjálparinn ætlaði að
fara að lesa útgaungubænina, fann hann hana ekki strax
°g var að blaða i bókinni; lítur þá síra Eggert, þar
fiem haun var að bæna sig, út undan klútnum og seg-
ir í fullum rómi: „Vertu ekki að leita að askotans
bæninni“, snýr sér við og mælir fram nokkur bænar-
orð blaðalaust, eu þó ekki hina vanalegu bæn; höfðu
1) þ. e, grípa,