Blanda - 01.01.1923, Síða 30
24
þau sagt, að bænin hefði verið með hjartnæmustu bæn-
um, sem þau hefðu heyrt.
Sú saga gekk um síra Eggert, að eitt sinn á föstu-
daginn langa, þegar prestur var kominn í stólinn og
búinn að lesa bæn fyrir prédikun, þá hefði hann tal-
að í hálfum hljóðum: „Hvar er askotans guðspjallið?
Eg finn ekki askotans guðspjallið.11
í>að var siður til forna, eins og lög stóðu til, að
þegar prestar leiddu konur í kirkju, þá sóttu þeir þær
fram til dyra og leiddu þær til sæta siuna. Þá var
það, þegar síra Eggert var á Stóruvöllura, að hann
messaði f Skarði og átti að leiða konu í kirkju; þeg-
ar hann er kominn fram að kirkjudyrum til konunn-
ar, kemur hann auga á pilt heima á hlaðinu á Skarði,
sem er kominn á bak hesti, er prestur átti, — kallar
hann þá úr kirkjunni: „Víxlaðu ekki folann fyrir mér,
Steini.“ Piltur þessi var Þorsteinn Helgason, Eiriks-
sonar frá Bolholti, faðir þeirra Jóhanns prófasts,'" sem
var í Stafholti, Jakobs, er var verzlun&rstjóri i Flatey
og þeirra 3ystkina.
Það var við kirkju, sem eg man ekki hvar var, að
kólfurinn datt úr annari klukkunni, svo að meðhjálp-
arinn gat ekki samkringt; fer hann til prests og segir
honum frá vandræðum sínum; svarar þá prestur:
„Taktu askotans kirkjulykilinn." Theodór verzlunar-
þjónn á Borðeyri (d. 1906) sagði mér með öðrum fleiri
sögu þessa, og það með, að Eggert hefði sjálfur sagt
föður sínum, Ólafi prófasti Pálssyni, söguna og bætt
við: „Heldurðu ekki, að mér hafi ekki verið nóg boð-
ið, þar sem eg var að bæna mig, að heyra i helvítinu
þar sem hann var að lemja.“
Eins og áður er sagt, sagði síra Eggert af sér ém-
bætti 1847; tók þá Ólafur prófastur Pálsson við brauðinu,
og var sira Eggert kyrr i Stafholti hjá síra Ólafi; en
sem dæmi þess, hve Eggert prestur var ern og fjörug-