Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 36
Sð
feinni, tók hún sprettinn og iiijóp á milii hússíns dg
stiga, er reis upp við apótekið, svo prestur rak sig á
stigann, og íeldi hann um leið. Barn var þar nálægt,
sem hljóðaði upp, en móðir þess, sem nærstödd var,
hrópaði á hjálp. Voru þar 2 lögregluþjónar á næstu
grösum, en ekki náðu þeir i sira Eggert, sem hélt
sprettinum að brúuni, sem lá yfir lækinn; þar kipti sá
jarpi taumnum aí presti og varð eptir, en Doppu var
ekki hægt að stöðva fyrr eu uppi á móts við Skóla-
vörðu. Þar snýr prestur aptur. Þegar hann kemur of-
an eptir, stauda lögregluþjónarnir á miðjum Bakara-
stígnum, sem nú heitir Bankastræti, og halda í þann
jarpa. Biður síra Eggert þá að fá sér kláriun sinu,
Þeir héldu, að það yrði bið á því; haun yrði að koma
íýrst ofan á skrifstotu landfógeta. „Þá er að gera
það,“ segir síra Eggert, og lætur Doppu lötra í hægð-
um sínura ofan að brúnni; þar snýr hann' við^ og
hleypir henni á sprett upp eptir á milli hestsins og
mannanna, sker tauminn i sundur, slær í þann jarpa
ogheldursömu ferð iun á Oskjuhlíð. Af því að lög-
regluþjónarnir lögðu ekki af stað með honum undir
eins, þá íékk hann tíma til þess að ná í huffinn og
opna hann.
Sem dæmi þess, hve Eggert hélt fjörinu til hins síð-
asta, er það, að hann um áttrætt hljóp aptan að hesti
á jafnsléttu og kastaði sér fram í hnakkinn.
Það var vanalegt, þegar hann kom til Reykjavíkur,
að hann fór upp í latínuskóla og skemti sér með
skólasveinum með saung og öðru; var þá ætíð sunginn
tvísaungur; reyndu þeir að byrja svo hátt, að gamli
maðurinn kæmist ekki upp, en það tókst ekki. Hann
smaug upp úr öllum. Áður en þeir skildu, lét hann
þá, sem þeir kölluðu það, „tollera11 sig. Sá leikur var
þatinig, að 4—6 menn tóku einn á hendur sér og
köstuðu honum upp í loptið, og lótu hann aptur fallast