Blanda - 01.01.1923, Page 72
ekki svo mikið til, að því er bæjarfógetadæmið snertí,
því að Reykjavik var þá nær aldanskur bær. En nærri
má geta, hvernig hann hafi getað rækt sýslumanns-
embætti sitt, mállaus maður og ókunnur öllum lands-
háttum. Finnur Magnússon, er síðaráttidótturhans(hann
var skírnarvottur konu sinnar), var hans hægri hönd í
öllu. Rentukammerið hafði talið nauðsynlegt að skipa í
embættið duglegan danskan eða norskan mann, því búast
mætti við víðtækari þekkingu hjá honum en innborn-
um og i landinu búsettum íslendingi1). Að visu var þá
ekki völ á mörgum lögfræðingum hér til þess að tak-
ast á kendur þetta vandasama starf að vera yfirvald
liðugra 300 bæjarbúa, en þeir voru þó til, t. a. m.
Þórður Björnsson sýslumaður, er þá fyrir nokkrum
árum haíði tekið við sýslu og var þá tæplega íertug-
ur að aldri. Að öðru leyti reyndist Erydensberg dug-
legur og reglufastur embættismaður.
Erydensberg kom út sumarið 1803 í júli, og kafði áður
fengið ýmisleg sýnileg teikn um myudugleika sinn og
vald;þanuigfékk hann leyfi til að,bera samskonar einkenn-
isbúning sem lögreglustjórarnir í Noregi ogDanmörku
báru2), og er hann sá fyrsti héraðsdómari hér, sem
bar einkennisbúning; síðar fengu einstöku sýslumenn
leyfi til að bera þessháttar búning, en alment var það
ekki fyr en eptir miðja fyrri öld. I?ar næst fékk hann
með sér tvo lögregluþjóna, þá fyrstu hér á landi. Þeir
höfðu í laun 150 rdl. hvor, sem voru álitleg laun þá.
Þessir lögregluþjónar hétu Ole Biorn og Vilhelm
Noldte: Hann var skómakari, og skipaður, jafnframt
að minsta kosti, með tilliti til þess, að þá var enginn
skómakari hér, nema „kryplingur, sem lítið vann". Hann
hét Einar Þorvarðsson, og var þá 41 árs, hafði lært
1) Lovsaml. for Island VI. 598.
2j Lovsaml. for Island VI. 622.