Blanda - 01.01.1923, Page 79
73
viðkvæmt, að það vanalega ekki gæti staðist nokkur
sérleg áhrif, hvers vegna hann vænti línkindar hjá
guði og mönnum, þó eitthvað kynni að virðast átátt í
þeirri áminstu hegðun sinni i kirkjunni, einkum þar
eð það hlyti öllum að vera kunnugt, að hann aldrei
hefði sætt nokkurri helst opinherri lagaákæru, eða
verið nokkru sinni átalinn fyrir nokkurslags ósiðsemi,
þótt hann nú í full 23 ár hefði verið borgari í þessum
hæ og ætíð kirkjukær.
Eptir að réttarvitnin höfðu borið, að kærði væri
kirkjukær maður og heiðarlegur, sem aldrei hefði sætt
ákæru, lét dómarinn bóka svolátandi klausu:
„Að svo vöxnu máli virðist þá fyrst og fremst til-
hlýðilegt strax að gefa N. N. einnig hér fyrir réttin-
um þá alvarlegu áminningu, sem gert er ráð fyrir í
tilsk. frá 12. martii 1735 § 5 áhrærandi, að hann skuli
ekki optar gjöra sig sekan í þvílíku upphrópi í kirkj-
unni, sem honum áður hafi orðið á, með þvf hans
mentale Tilstand vart getur álitist á þá leið, að hann
án frekari psykologiskra upplýsinga þar um megi
harðlega áfellast að svo komnu, eins og líka hans
hér í bænum alkunna, áður mjög svo heiðvirða vita
anteacta1) hlýtur að takast til greina, sem momentum
subjectiv mitigandi2); þó á hans hegðun hér eptir i
kirkjunni sér í lagi að aðgætast af hlutaðeigendum,
svo ef hún framvegis virtist ótilhlýðileg, að hann þá
yrði settur undir politiréttarins ákærur eptir mála-
vöxtum, sem að svo búnu virðast ísjárverðar í þess-
háttar málefnum, sem áhrærir guðrækilegar, — en
þótt ofviða hugleiðiugar, eins og líka í öllum trúar-
bragðasökum nauðsynlegasta varkárni og töluvert lang-
lundargeð mun helzt við eiga, og vera einkar vel til
1) þ. e. undanfarin æfi.
2) þ. e. honum til málsbóta.