Blanda - 01.01.1923, Side 105
99
Leiðist mér hér uppi einum
um að ráfa fjallageim.
Þá bætti faðir hans við:
Það er farið að þorna af steinum,
þér er best að sneypast heim.
Jónatan var vel hagmæltur, og gerði margar stökur,
sem mönnum þótti gaman að. Þetta er sett hér til
gamaps um æsku Jóns, eD síðan verður getið um æsku-
ár hans, vegna atvika, er síðau komu fyrir í lifi hans,
þvi æskulifið er gruudvöllur þess að mörgu, er síðar
gerist, eða verður í lífi manna.
Þegar Jón var 10 ára gamall, misti hann báða
foreldra sína, þó litlu siðar móður sina, og mátti svo
heita, að öll hans æfi frá því væri sífeld hólmganga
við örlögin, sem og eðlilegt var. Hann var af bláfá-
tækum kominn og gat aldrei komist að þvi, sem hann
hafði raest náttúru fyrir, en í þá daga studdu fáir
mentafýsn unglinga, þeirra sem fátækir voru, og
engan áttu að, og svo hefur verið alt til þessa. Jóna-
tan faðir Jóns dó norður á Gjögri, um vortíma; þá
Var hann i smíðum hjá Jóni kaupmanni Salómonsen
á Reykjarfirði, er þar var lengi; for Jónatan þá út í
Gjögur, að fá sér róður, því afli var þá góður á
Gjögri; hafði hann farið einn róður og aflað vel, en
þá veiktist haun, gat þó komist inn aftur í kaupstað-
mn til Jóns kaupmanns, til að fá sér við í líkkistu
sina, því svo var fyrir löngu ura talað af þeim Jóna-
tau og Jóni kaupmanni, að Jón sagðist skyldi gefa
honum við í kistuna um sig, nær sem hann vildi
V1tja þess, því Jónatan hafði það áður sagt, að sjálf-
ur mundi hann um sig smiða; voru þeir alla stund
góðir vinir til dauðadags. Jónatan gat þó naumast
lokið við smíð þessa. Sagt var, að gigt hefði hlaupið
1QU i hann, fyrir brjóst honum og orðið að bana, á
þriðja dægri. Var lik hans flutt inn að Kaldrananesi
7*