Blanda - 01.01.1923, Side 113
107
Skoggjasonw frá Hvassafelli i Norðurárdal; græddist
Jóni þar fó og bjó hanD þar vel. Vatnadalur er mjög
stór laut eða skál i fjallinu upp frá Víðivöllum í Stað-
ardal; er þar vatn nokkuð í dalverpi þessu, er dalur-
inn dregur nafn af. Mjög er þar gott undir bú á
sumrum. Jón Hannesson átti þar mörgum raunum að
masta að síðustu. Þar misti hann barn af slysförum,
og svo tvær dætur sínar, vel uppkomnar og myndar-
stúlkur; urðu þær úti í áhlaups kafaldshríð, er þær
voru á heimleið neðan frá Ósi, og urðu þær til á Ós-
dal, er þar liggur fram í fjallið. Svo misti Jón konu
sina. Þá undi hann ekki lengur á Hitjum og flutti
sig þaðan, og mun hafa lifað skamma stund eftir það.
Þá fór Árni Jónsson þangað, sem áður er nefndur. Á
Hitjum voru þau Jón og Ingibjörg eitt ár. Þann vet-
ur voru frost mikil, og lagt milli flestra eyja á Breiða-
firði, svo ríða mátti milli þeirra, nema yfir Hrúteyjar-
röst. f>á gekk skæð taugaveiki, er byrjaði fyrir jóla-
föstu. Þá misti Árni á Fitjum Þuríði konu sína; lögð-
ust allir á þeim bæ, nema Ingibjörg kona Jóns; varð
fiún ein að gjöra alt, er þurfti, úti og inni í hálfan
rsánuð, og sá varla út úr dyrum fyrir kafaldshrið,
sema dag og dag; voru útiverk ærið mikil, ílt að
sækja vatn fyrir aðfenni, en hirða varð yfir 50 fjár, 3
hesta og eina kú. Gat Ingibjörg ekki allan þann tíma
fengið hvíld eða svefn, sem heita mátti, og var það
kallað sem kraflaverk Drottins, hvað ein kona skyldi
halda heilsu og kröptum svo langan tíma og þó af-
fiasta jafn miklu verki. Þá lá Jón í sóttinni ráðlaus
°g máttvana. Yetur þessi var ein harðindaskorpa þar
nyrðra frá byrjun jólaföstu alt til fyrsta sumardags,
sem þá bar npp á skírdag, þann 21. Apríl (1859).
Mátti þá heita, að á einu augabragði skifti um veður,
svo aldrei kom síðan öðru hærra, og enga nótt skurm-
aði á polli,