Blanda - 01.01.1923, Side 116
110
að þó leitir allstaðar,
andleg sjón er skuggarik.
Jón var þó ekki nema um sumarið í Saurbænum,
og fóru þau hjón vestur aftur um kaustið. Þau höfðu
farið suður með 4 börn; eitt af þeim var orðið vika-
drengur, annað dó þá um sumarið, en tvö skildu þau
þar eftir, er þau fóru vestur aftur um haustið. Þá fór
Jón til sjómensku i Ísafjarðarkaup3tað, en Ingibjörg
varð fanggæsla, og hafði næga atvinnu; þau voru í
neðstakaupstaðnum. Þar var þá verslunarstjóri Daníel
son Ara kaupmans Jónssonar i Hafnarfirði. Kona hans
var Anna dóttir Póturs Duus kaupmanns í Keflavík;
var hún hin mesta snildarkona, virt og elskuð af öllum,
sérdeilis bágstöddum, er hún ástundaði jafnan að gera
gott. Daniel bar hana aldrei ofurliða um það, og var
hann þó ekki kallaður gjöfull, en ágætismaður var
hann alla stund Jóni, og gjörði honum oft margt gott.
Þær Anna og Ingibjörg komust fijótt í gott kynni
saman, og bað Anna Iugibjörgu að gera ýmislegt fyrir
sig. Kom hún oft út í Torfhúsið, sem kallað var, þar
sem þau Ingibjörg voru; var það oft léð sjómönnum
á vetrum fyrir verbúð; var það allgott hús, hlýtt, með
með lofti uppi, og vel rúmt; þar hafði Daníel kú sína
undir lopti, í afþiljuðu húsi, vel vönduðu. Eitt hið
fyrsta, sem frú Anna bað Ingibjörgu var, að gera við
gólfábreiðu eina fyrir sig, og er mælt, að henni hafi
þótt það einkennilega vel gert. Eptir það vann Ingi-
björg margt fyrir Önnu, sem hún vildi láta fara vel,
og borgaði hún það oft margfalt, svo Ingibjörg hafði
þar næga atvinnu. Af flestu, sem farið var með í húsi
Önnu, gaf hún Ingibjörgn, og jafnan alt til hátíða;
vildi hún þá, að þau hefðu alt hið sama, sem hún hefði
sjálf í sínu húsi, á tyllidögum. Voru þau Jón oglngi-
björg jafnan ein sér í Torfhúsinu, þá sjómenn fóru