Blanda - 01.01.1923, Page 122
116
vann öllum af dygð og trú, er hann var hjá, og vildi
jafnan alt gera fyrir alla, hvernig sem það var stund-
um launað, bæði af skyldum og vandalausum. Hann
var vel innrættur maður og að flestu vel gefinn, en
stórbilaður að heilsu; ásóttu hann krampaslög og að-
svif; auk þess hafði hann lifrarbólgu. Hann drukknaði
í fiskiróðri á Isafjarðardjúpi 19. desember 1907, ógiftur.
15. Ingileif, dó i æsku.
011 voru börn Jóns mannvænleg, þau er uppkomust;
einkum var Guðný sögð gáfuð og vel að sér. Alla
verklægni og iðju hafa þau engu síður sótt til móður
sinnar, því hún var Jóni fullkomnari í öllu því, og að
öllu mikilhæf. Ólst hún þó upp á þeirri tið, er enga
upplýsingu var að fá um neitt í neinni grein; sjálf
æfði hún sig í öllum kvenlegum iðnaði, og leysti alt
vel af hendi, sem þá tíðkaðist, klæðasnið og sauma
og langtum margbreyttara prjón en konur kunnu þá
alment, þar með margkyns bandavefnað, spjaldvefnað
og fleira. Bera mætti saman fatagerð eftir Ingibjörgu
á áttunda áratug hennar, við föt, sem gerð voru af
þeim lærðu konum, sem farið hafa til Roykjavikur
einn eða fleiri vetur, lært þar alt, og líka að dansa,
en það hefur Ingibjörg gamla aldrei lært. Útlenda
fatagerð kvenna hefur hún jafnan hatað, en sem hún
hefði þó vel getað eftir myndað á gamaldsaldri, því
kvað Jón stöku þessa á elliárum.
Ungum fljóðum fjær og nær
felst í undra dugur.
Elta móðinn allar þær
eins og hundur flugur.
Og enn:
Úngar konur sjást við saum,
settan móðins prjáli,
ofmikið þær gefa gaura
gantaskap og brjáli.