Blanda - 01.01.1923, Page 133
m
alla nóttina, nær því í sömu sporum, nær dauða eft
lifi a£ kulda og dauðans angist. Síðari part nætur
birti upp alt kafald; sá Jón þá auðan sjó fyrir utan
sig, alt að1 fótum sér. En er lýsa tók af degi, sá hann
hið sama fyrir innan, og voru nú flest ráð þrotin.
E*egar betur hirti og komið var undir fullbirtu, sýnist
honum hvítur ís innar, og alt útundir Svelgsá, en nú
var ekki víst, hvort svo var við landið. Tekur Jón
þó það ráð, að ganga hið allra léttasta og fljótasta
inn eftir ísnum, og þar að landi sem mögulegt yrði. Yar
bann fyrst svo stirður að ganga, eftir stöðuna um nótt-
iua, að varla mátti heita, að hann gæti það, en liðk-
aðist þó smámsaman, þegar honum hlýnaði við hreif-
inguna. Tók hann þá harðan sprett, sem hann linaði
aldrei á, og hóf hann handleggi sína alt af á lopt, og
tók það lopt í sig, sem hann mest gat, eins og gert
ör á sundi, því þar bar hann nokkuð skyn á, og um
siðir korast hann á land. Taldi hann nú ekki spor
sín að Helgafelli, þvf þar varð hann að koma vegna
bréfa, og þá hann þar góðar velgjörðir. Þótti sira
Ólafi Thorberg, er þá var þangað kominn, þetta hafa
verið kraftaverk, þá er hann heyrði, hvar Jón hafði
verið um nóttina; þaðan fór Jón í Stykkishólm, en
dagiun eftir að Setbergi, til að sækja síra Einar vin
sinn, sem átti þá að semja verðlagsskrá inn í Stykkis-
bólmi. Tveim dögum síðar fór Jón í póstferð til
íteykjavikur.
Mörgum árum síðar komst Jón enn í lífsháska, er
bann datt ofan um ís á Gilsfirði; var þá komið fram
á vor, og þó enn verið að riða ísinn. Jón gisti í
Garpsdal nóttina áður, og var honum þar sagt, að á
ísinn hefði verið riðið daginn fyrir, undir svo nefnd-
an Búrmel; þá kom Jón vestan af ísafirði. Hann fer
nú þar á ísinn, er honum var til vísað. Snjóföl h'tið
bafði fallið um nóttina. Þegar Jón er kominn á miðj-