Blanda - 01.01.1923, Síða 144
138
á kvíslarnar, |og liengdar á nagla upp til þerris á tré-
vegginn, og sýndust þá eins og gangandi maður, til
og frá í vindi. Jón las nú margt yfir Ólafi og bað
hann afleggja slíkt. Sagði hann þessa trú vera frá
allra aumustu tímum, þegar þjóðin hafi verið orðin
nærri vitlaus, en nú þætti sbömm að láta slíkt heyr-
ast.
Laungu siðar, þegar Jón var á Bolungarvíkurmöl-
um, gerði eitt sinn hretgarð langan og mikinn um
Mikaelsmessuleyti. Það var haustið eptir það er „Kös-
in“ fórst um veturinn, sem fyrr er getið. Jón átti þá
heimili á Mölunum, en sumarhásetar Halldórs Magnús-
sonar í Þjóðólfstungu voru þá í Kasarbúð, sem svo
var nefnd, því menn þeir er á „Kösinni11 voru, höfðu
jafnan þá verbúð til íbúðar; það var hin næsta búð
við þá, sem Jón var í, og skamt á milli. Komu háset-
setar Halldórs opt á morgnana til Jóns, og sögðu
honum opt draugaundur frá næstu nótt; allir höfðu
þeir auknefni: Þorlákur bíindus, Jón fiðrildi úr
Hnífsdal, og Magnús kinnarungi. Þeir voru hinir
sterkustu draugatrúarmenn, og í þvi samvaldir. Jón
fiðrildi fór opt út á kvöldum síðla, til að líta eptir
ýmsu, að því er hann sjálfur sagði, og fræddi þá
stallbræður sina á draugasögum sínum. Það var eitt
sinn á kvöldi um hættutima, i veðurofsa þeim, er fyrr var
getið, i afar bleytuhríð og niðamyrkri, að Jón Jóna-
tansson heyrir sem skrölt i skipum þar á kambinum,
en hann heldur þó, að þar geti enginn maður verið á
ferð. Lætur Jón þá yfir sig hlífar, fer út og gengur á
háleistagörmum. Skriður hann nú sem flatur og vill
komast inn í Kasarvör; það var sem 10 faðmar. Nú
miðar Jón stefnuna, þvi svo var mikið myrkrið, að
ekkert gat hann séð. Það grilti þó Jón, er hann kom
nær skipinu, að verið var að fara með spritið i þvi,
því hann sá það bera við lopt upp; grípur hann nú