Blanda - 01.01.1923, Side 145
139
um spritið og segir fullhátt, en þó draugalega: „Gott
kvöld, draugsi, hvað ertu að gera, bölvað fiðrildið?11
— en þá þykir Jóni undarlega við bregða, því hann
heyrir draug þann, er i skipiuu var, reka upp vein og
biðja guð að varðveita sig, en það hafði Jón aldrei
heyrt að draugar gerðu. Ekkert vissi Jón um draug
þennan framar, en fór þegar i búð sína aptur, og
segir konu sinni frá ferð sinni. Morguninn eptir kom
Þorlákur búudus inn til Jóns, og segir, að mjög seint
i gærkveldi hafi draugaundur komið fyrir, eitt hið
mesta, er þar hafi við borið. Þá hafi Jón fiðrildi far-
ið út og ofan að skipum og verið eitthvað að lagfæra
i þeim, en þá hafi verið gripið um spritið í höndum
hans, og hafi hann heyrt drauginn eitthvað segja.
Hafi hann þá beðið guð að varðveita sig, og komizt
svo nauðulega i búðina aptur, segir hann nú veikan og
ekki fara úr rúminu. Ef þessu fari fram, muni víkin
uyðileggjast af draugagangi. Um daginn kom Halldór
bóndi í Tungu ofan á Malir, og, sem vant var, fyrst
til Jóns Jónatanssonar; segir Jón honum alla þessa
sögu, og var þeim mjög skemt. Nú fær Halldór að
keyra söguna aptur í Kasarbúð, en þá var því við-
hætt, að Jón fiðrildi heíði orðið að takast á við draug-
mn, og væri því mjög þrekaður. Þetta er hin siðasta
at draugasögum Jóns, og hafa margir haft gaman af
þeim.
Þegar þau Jón og Ingibjörg fóru til Björns sonar
s>ns að Eolafæti 1903, voru þau bæði farin að kröpt-
Um og heilsu, þó meira hún að heilsu. Jón tók sjálfur
saman ýmsa kafia æfisögu sinnar. Hann safnaði líka
ýmsum sögnum um menn og dýr, og um viðburði
eina og aðra. Hann fór þá að safna nokkru af ljóðum
sinum í tvö söfn, eldra og yngra, en fjöldi var þó týnt;
er nokkurra þeirra getið hór áður, og hvar hann var,
þegar hann kvað það og það, en geta má þess, að