Blanda - 01.01.1923, Page 146
140
hann kvað opt vetrar- og sumarkveðjur, og má vel
vita árferði á því. Lika er ártal við hvert af þvi.
Þorra- og Góu kveðjur kvað hann opt. Margar af tæki-
færisvisum hans benda á mjög margt, og helzt þær,
sem rituð er orsök til hverrar vísu fyrir framan, en
fjölda mörgu hafði Jón tapað af ljóðum sínum, og heil-
um rímnaflokkum. Kunna þó nokkrir garalir menn
sumt af því. Jón telur sjálfur upp í ritum sínum sumt
af því, sem hann hefir tapað, og nefnir þar Svörtusveit,
og Skessurírau, Axarskaftanefndina á Hjalla, rímur
af Salus og Nikanor, fyrir utan ótal tækifærisvísur.
Hann fór fyrst seint á elliárum að skrifa upp og
glöggva sig á safni sínu, sem þá var alt á smáblöð-
um, af því, er hann hafði nokkurn tíma uppskrifað, og
segir hann sjálfur, að það muni þó ekki tuttugasti
partur af þvi, er hann hafi kveðið. Hefir mörgnm þótt
að þvi mikið mein. Jón kvað sumarannál 1907. í>á
var kallað mikið kuldasumar. Hann var á kynnisferð
í Dýrafirði það sumar, um mánaðarmótin júlí og
ágúst, og kom til Sighvats Borgfirðings að Höfða,
fornvinar síns og frænda, því þeir voru fjórmenningar
að frændsemi. Þar kvað hann stöku þá, er hér fer á
eptir, morgun einn, er hann kom á fætur, og sýnir
hún, hvernig tíðarfar var þá; hafði þá fent niður í
miðjar hlíðar, og frosið klembur yfir blómin á túninu;
þá var verið að slá þar tún, en sólskin var, er Jón
kom út um morguninn, og farið að klökkna eptir næt-
urfrostið. Hann kvað:
Fold til meins er frost og rosi,
fast af megni sól þá skín.
Það er eins og blómin brosi
ble8suð gegnum tárin sin.
En í lok ágústmánaðar kvað hann annálinn. Um
fjallgaungurnar það haust dreymdi Jón tvo drauma,
sína nóttina hvorn. Eyrst þykir honum sem vetur só,