Blanda - 01.01.1923, Page 192
186
biða hór á góðri höfn, en komast i háska út á víða-
vangi.“ Eggert hafði gler eitt, sem var kallað veður-
viti1); í því þóttist hann geta séð veðurbrigði á hverju
dægri; en er haDn heyrði orð Jóns leit hann í glerið
og mælti: ,,-Það kemur ekki í dag, þú sér það ekki
betur en vér.“ Þeir menn, sem voru til róðra i Skor,
reru þá, því ekki var orðið mjög hvasst, og eins frá
Siglunesi á Barðaströnd suður undan. Tveir af Skorar-
mönnum tóku þá til orða, það væri betra ferða-
mönnum að bíða hér nokkuð fram á daginn. Eggert
leitaði ráðs við sina menn. Þessir, eem nýkomnir voru
yfir fjörðinn, lögðu misjafnt til. Gissur afeggjaði held-
ur að fara af stað. Þá mælti Eggert: „Það er mikið,
að mór skyldi vera sendur sá mesti formaður undan
Jökli, og hann skuli hræðast sjóinn.“ En er hinir
heyrðu, að Eggert var svo þver í því að biða, töldu
þeir heldur í að fara af stað og bera ekki af skipinu.
Frú Ingibjörg fýsti þess mjög, kvað sér mundi leið-
ast biðin. Þeir, sem þá voru i Skor sögðu, að Eggert
hefði sagt: „Við skulum fara í guð3 nafni, þeir hérna
vita ekki betur hvað fært er en þið.“ Gengu þá allir
á skipin og hélau frá landi, og var Jón) Arason
mjög nauðugur til að fara. Hægur byr var austnorð-
an.2) Þá var sól skammt farin, er þeir lögðu á flóann
þann 30. dag Maii 1768. Þegar þeir voru komnir svo
sem svaraði viku frá landi, tók mjög að hvessa,
dimmdi í flóann, en dökkti lopt. Jón Arason hafði þú
siglt um stund á því hinu minna skipinu, og gekk
honum miklu greiðara en hinum. Þeir á stóra skipinu
höfðu, sem fyr segir, segl af áttæringi og sexær-
ingi annað. Þegar þeir sáu, að Jón Arason vatt upp
1) Þoð liofur nuðvitað verið loplþyngdarmielir.
2) Settist þá Eggert við stiórn á hinu stærra skipinu
b. v. í J. S. 164 fol.