Blanda - 01.01.1923, Page 199
19á
venjulega ofan í bæ undir rökkur, og inn í búðirnar,
því þær voru þá aðalaamkomustaður bæjarmanna, með-
an þær voru opnar, því þá tók knæpa Jörgenaens við.
I*á var staupasala og staupagjafir í hverri búð. Hvert
handarvik var þá af búðarmönuum borgað með ataupi,
og auk þeas voru margir þeirra óaparir á að gefa í
staupinu, ef um eitthvert gaman var að ræða, enda
fátt um skemtanir þá í bænum. En það voru óskrifuð
lög þá meðal verslunarþjóna, að þeir ættu ráð á því
sem var í lekabyttunni, og því ætíð nóg í henni. En
það dró Jón til búðargöngu eins og marga aðra, að
bonum þótti mjög gott í staupinu, eins og fleiri frænd-
um hans. Jóni gekk vel að afla sér í staupinu og átti
það aðallega að þakka kunnáttu sinni í talnalistinni.
Eins og getið var um, kunni hann ekki aðteljahærra
sn til 5, þá ruglaðist talningin. fl>að var þvi almenn
skemtun búðarþjóna að fá Jón til að telja kaffibaunir.
Hann lét það falt fyrir kvartpela. Baunirnar voru
lagðar á hlerann yfir inngönguopinu ásamt staupinu,
°g nú byrjaði Jón að telja, en þegar hann fór að
voglast í roikningunum, lagði einhver fyrir innan borð-
>3 bylmingshögg í hleranu að neðan, svo baunirnar
tvistruðust í allar áttir, og brennivínið skvettist upp i
andlitið á karlinum, er stóð hálfboginn yfir hleranum.
Þá varð hann fokreiður, æddi fram og aptur um gólfið
með formælingum og ragni, en hann sefaðist brátt, er
hann samt sem áður fókk kvartpelann.
Ein spurning var allajafna lögð fyrir Jón og hann
svaraði henni altaf. Spurningin var þessi á hans
loáli: Hvernig liður kúin bakarans? í>að kom altaf
raunasvipur á Jón, er hann heyrði spurninguna, og
hann svaraði henni mjög alvarlegur: „Hún er dau
hún varð sjálfdau. Ekki veit ég við hvaða atburð
hér hefur verið átt, en það var engin furða þótt hon-
Um hafi runnið til rifja, hafi einhver kýrin farist
Bl»nd» ii. 13