Blanda - 01.01.1923, Síða 201
Í95
Opt var Jón gamli óþarflega hart leikinn, Éinhverju
sinni kom hann inn í pakkhús Sruiths konsúls hér í
bænum, var þá verið að troða ull i sekki (balla). Jón
var þá narraður til að fara ofan í einn pokann, hálf-
tóman, og að þvi búnu var hann undiun upp undir
lopt, en Jón gamli emjaði og bölvaði í pokanum. í
sömu svipan bar Smith sjálfan að, og hlupu þá gár-
ungarnir i felur. Þegar Smith heyrði til Jóns í pok-
anum, aumkvaðist hann yfir hann, skar pokann niður,
og hjálpaði Jóni úr honnm. En þá var gremjan orð-
in svo mögnuð í Jóni, að hann réði sór ekki, rauk að
Smith og sagði: Ert þú þar helvítan þín, ég skal
kenna þig, að láta mér í poka helvítan þín; og rak
honum svo rokna löðrung. En þá hlupu hinir til og
ráku Jón út.
Dyggari og húsbóndahollari var Jón samt mörgum
þeim, sem meiri höfðu vitsmuni, og ekki stóðst
Jón reiðari, en ef einhver gárunginn, bara til að stríða
Jóni, hnýtti eitthvað í Bernhöftsfjölskylduna, þá gat
komið alveg berserksgangur á Jón gamla, enda voru
þau hjón honum vafalaust góðir húsbændur.
Bernhöft notaði mó í bakarofn sinn, og þurfti eðli-
lega afarmikinn mó. Var honum útmælt til móskurð-
ar afarstórt svæði f Vatnsmýrinni fyrir sunnan og
neðan Grænuborg, þar þótti mórinn i Vatnsmýri hvað
skárstur, en annars höfðu austanbæjarmenn aðallega
æótekju í Kringlumýri. Til þess að geta flutt þenn-
an mikla mó heim á vögnum, lagði Bernhöft akveg
sunnan úr mómýrinni og niður á Bakarastiginn, svo
hót Bankastræti þá (það hefði vel mátt halda þessu
nafni, þvi bakaríið er enu á sama stað, en bankinn er
horfinn fyrir löngu, og kemur varla aptur þar). Þenn-
an akveg bygðu þeir gamli Bernhöft og Jón einir
tveir, og sýnir dugnað beggja, enda var Jón stór og
vafalaust sterkur maður.
13*