Blanda - 01.01.1923, Page 216
210
2. Um Illliuga smið.1)
Illhugi var staðaramiður í Skálholti á dögum Finns
biskups. Hann þótti lítill búmaður, en það var eðli-
legt, því hann hólt sig meira í Skálholti, en heima.
Vanræktist þá búskapurinn. Á vertíðum var Illhugi
umsjónarmaður Skálholtsskipanna i Grindavík, er gengu
frá Staðarhúsunum á Járngerðarstöðum. Þau voru
austarlega á Ekrunum. Þar bætti haDn allt, er bæta
þurfti, en eigi reri hann á sjó. Mesta skemmtun þótti
mönnum að Illhuga. Hann var bæði fróður, orðhepp-
inn og fyndinn og auk þess nokkuð forspár. Brytinn,
sem þá var í Skálholti, hét Einar2) mikillátur maður,
hæðinn og áleitinn. Hann fór lokaferð út í Grindavík
einu sinni sem optar. Og er Illhugi spurði frétta, svar-
aði Einar í háði: „Eg segi engar fróttir, nema það,
að á Drumboddsstöðum eru skeknir tveir strokkarnir
á hverju máli“. Með þessu vildi' hann bregða Illhuga
um búsveltu á heimili hans. Illhugi svaraði: „Það þyk-
ir mér ekki mikið. Hitt er meira, að þeir eru skeknir
tólf í Skálholti, og gengur sama bullan að öllum".
í>ví svaraði Einar ekki. Hann skildi, að Illhugi brá
honum um kvennafar.
Ekki geta sagnir þess, að Illhugi væri kvennamað-
1) Hann var son Jóns FreysteÍDSSonar í Neðradal í
Biskupstungum og fæddur þar um 1724, bjó lcngi “
Drumboddsstöðum og andaðist þar um 1790. Margir af-
komendur hans hafa verið þjóðbagasmiðir. Nafnkenndast-
ur barna lians var Jörundur smiður á Laug, faðir Þórð-
ar smiðs s. st. og Þorsteins smiðs á Brúnavöllum, íöður
Þorsteins smiðs á Reykjum á Skeiðum og þeirra brœðra,
*em allir eru nú lálnir, nema hann (II. Þ.).
2) Einar Bjarnason, einnig nafnkenndur á sinni tíð, var
Skálholtsbryti um d0 ár og síðast ráðsmaður stólsins hjá
Hannesi biskupi. (H. Þ.)