Blanda - 01.01.1923, Page 224
218
ætlað að vimrakona, er Járngerður hét Jónsdóttir úr
Vestmanneyjum mundi hafa orðið þar drjúghent. Mundi
Brynjólfur sonur Jóns hafa vitað það og því gipzt
henni, sem síðar mun sagt. Eigi var þetta sarat annað
en getgáta, er enginn vissi sann á.
Jón setti Brynjólf son sinn í Skálholtsskóla* 1). Var
hann þar 1 vetur eða 2 og gekk vel. En þá varð hann
að hætta, því faðir hans lagði eigi fram fé, sem þurfti.
Bæði mun auðurinn þá hafa verið tekinn að þrjóta,
og svo hafði Jón sérstaka tilhneigingu til að fara 1
ertingar við þá menn, sem hann hélt, að þættust hon-
um fremri. Þetta ásamt kæruleysi gat meðfram valdið
gjaldtregðunni.
Einu sinni visiteraði Hannes biskup Stóra-Núps-
kirkju. Eann hann þá í kirkjubókinni auða opnu, sem
Jón hafði hlaupið yfir af vangá. Er ekki getið, að
biskup fyndi aðra galla á bókfærslu Jóns eða reikn-
ingum. í hina auðu opnu ritaði biskup þessi orð:
„Allt, sem í þessa opnu er skrifað, skal vera ógilt og
ómerkilegt.“ Þá er biskup lagði af sér penuann, tók
Jón hann og ritaði neðanundir: „Guð veri sálu herra
biskupsins Hannesar Einnssonar náðugurá síðasta degi“-
Þetta skyldi þá vera „ógilt og ómerkilegt!11 Sagt er
að biskupi hafi mislíkað, en látið þó, sem hann vissi
ekki. Svo sagði mér Guðmundur hreppstjóri Magnús-
son á Minna-Hofi, að skræða af þessari bók með opn-
una einkennilegu, hefði verið til á dögum séra Guð-
mundar Vigfússonar, siðar vissi hann ekki með vissu,
en kvaðst helzt ætla, að hún hefði aldrei verið afhent
séra Guðmundi Lassen (eptirmanni séra Guðm. VigfúS'
sonar), því hún hefði verið orðin mjög rotin og fúin.
1) Það er tœpast rétt, því að Brynjólfur er ekki talinn
t skólaröðum úr Skálholtskóla, en liann liefir lœrt eitthvað
i heimaskóla eða undir skóla, og ekki frekar (H. Þ.).