Blanda - 01.01.1923, Side 273
265
Xolbeiu lögsögumann I’losasoD, föður sinn, er lézt
1071, og færði hann til B-auðalækjar. En hann hafði
verið jarðsunginn að Kálfafelli i Eljótshverfi.
Svínafell (Svínafjall).
Eiosi f>órðarson (Breunu-Eiosi) bjó að SvínafelJi og
tók kristni og primsigning af ÞaDgbrandi presti 998
og hét að veita kristnum mönnum fylgi á þingi (N jála,
Kh. 1875, kap. 101, 16—18). Eiosi hefir án efa sett
kirkju á Svínaíelli um 1000, og eptir orðum Njálu er
þar tvímælalaust kirkja 1011 og 1014 (Njála kap. 124,
43; 126, 6; 157, 196). 1179 hafði Sigurður Ormsson, er
þá bjó í Svínafelli, nýbygt þar upp kirkjuna, og vildi
láta Þorlák biskup Þorhallsson vígja hana, þegar
biskup var þar á yfirreið sinni það ár, eu það fékkst
með því einu móti, að staðurinn væri játaður undir
forræði biskup3, og varð það (Bps. I, 280—281). En
sú kirkja varð ekki langæ, því að hana braut 6 árum
^einna, 1185, fyrir stormi (Konungsauuáll og Flateyjai--
annáll). Svínafell var fyrrum eitt hið ágaítasta höfð-
mgjasetur, og var höfuðból þeirra Freysgyðlinga, niðja
•Þórðar Ereysgoða, ofan úr landnámstíð, en jökulhlaup
hafa snemma á öldum tekið að gera þar stórkostleg
spjöll og landbrot. Árið 1201 í Ágúst er þess getið í
sögu Guðmundar biskups, „at iaup kom í ána, þá er
féll við bæinn sjálfan ok braut akra og töður, svá at
stórum sköðum sætti.“ Var Guðmundur biskup þá
Btaddur í Svínafelli hjá Sigurði Ormssyni, og saung
bann yfir ánni, og varð hún vel við (Bps. I, 469). í
kirknatali Páls biskups frá hér um bil 1200 er enn
getið kirkju í Svínafelli. Svínafell hélt sér enn vel á
13. öld, og var enn hötúðból þeirra niðja Þórðar
Ereysgoða. Þegar óvingaðist með Oddaverjum og Svín-
felliugum, og Sigurður Ormsson þóttist ekki mega halda
fil jafns við Sæmund Jónsson í Odda, réðst hann