Blanda - 01.01.1923, Síða 274
266
norður í land, og seldi Svínafellsland Jóni Sigmundar-
syni bróðursyni sínum1) 1203. (Sturl. Oxf. I, 209. —
Kál I, 270). Bjó Jón þar síðan (d. 1212), og Ormur
Svínfellingur sonur hans, einn hinu ágætasti höfðingi
á sinni tíð (d. 1241), og síðan Sæmundur Ormsson (d.
1252). Þeir voru komnir í beinan karllegg af Þor-
geiri bróður Brennu-Flosa. Hinn síðasti maður af því
kyni, sem menn vita með vissu, að átti jörðina var
Ormur Ormsson Svínfellings — bróðir Sæmundar, — er
lézt ungur og niðjalaus 1270, en þá hafði um hríð bú-
ið að Svínafelli anuað veifið Þorlákur Guðmundarson,
faðir Árna biskups, og þar var Árni biskup fæddur
1237, og uppalinn þar að nokkru. Þegar geingi Odda-
verja tók að huigna eptir andlát Sæmundar Jónssonar
(d. 1222), gekk vegur Svínfellinga mjög upp, svo að
um miðbik 13. aldar hnigu undir þá svo sem öll
mannaí'orráð um allan Austíirðingafjórðung, alt frá
Helkunduheiði til Arnarstakksheiðar. Svínafell sýnist1
hafa haldið geingi sínu enn fram um 1323. Má meðal
annars ráða það af Maríusögu (Kristjania 1871 bls-
155 — 156). Er þar sagt frá jartegn einni, er María
mær og Guðmundur biskup Arason gerðu á kouu einnif
er Ljóðey hét, og er komizt þar svo að orði, að þetta
hafi til borið „á bæ virðuligum, er heitir at Svínatelli-1
Máldagi kirkjunnar að SvínafeJli er einginn til, en
Svinafell átti afrétt í Eystrafjalli iyrir suunan Skeiðar-
ársand og eldiviðarhögg í Skaptafellsskógi (DI, IX'
390; Blanda I, 37). Með berum orðum er kirkja ekki
nefnd á Svínafelli síðar en 1241. Þá er þess getið, að
Sæmundur Ormsson, sem bæði hafði bú að Svínaíelb
og á Hörgslandi, tæki sumt fé Guðmuudar bróður síne
„i kirkjufé11 (Sturl. Kál. II, 94-97,109,111,121,122)-
Og ekki sýnast þeir bræður vera grafnir að Svínafelh
J) Sigmundur prestur Ormsson dó llí)8.