Blanda - 01.01.1923, Side 283
275
likrar merkingar. Snæristaðir og Snœrmgsstaðir (Húnavs.)
er vitaskuld sama tóbakið að merkingu til. IÞað er
gamalt orðatiltæki: „að vera á snærum e-s“, að hafa
dvöl og kost hjá e-m, mjög hið sama og vera grið-
maður eða hafa grið með e-m. Snæristaðir kynnu þá
að merkja griðstaður, keimilið, er vistaföngin eru reidd
heim til úr selinu. Að snæra og snæringur só sama
og næra og næringur er sennilegt og eingin eins dæmi
i íslenzku, sbr. snæfur og næfur. Síðar snérist r-ið í
ð, sem er alltítt, svo eru Snæðingsstaðir, o. fl. Trut-
Btaðir (Borgarfs.) virðist benda á, að engjar jarðar-
innar liggi fyrir ágangi gripa, svo opt þurfi að trutta
frá þeim, og nafnið líklega gefið af þeim, sem
líkar miður truttið, en þeim, sem halda því uppi.
Vomúlastaðir (Rangvs.). Vomúli er örnefni (og merkir
múli sem hættur eru á fyrir skepnur) ekki síður en
viðurnefni. Víðastaðir (í Útmannasveit, Múlas.n.) eru
róttritaðir í D. VII Viidastaðir. Víðar (af ummerkis-
orðinu víður) merkir viðlendi, þar sem ekki er aðhald
að af hæðum né hálsum o. s. frv. Hór er ekki um
neitt viðurnefni að tala. Nafnið Víðar kemur og sjálf-
stætt fyrir í Viðar (Snæfs., Þings. DI, VH), það er
kvk. flt., af því staðheitisendingar, rar, -ir -nir eru kvk.
nær undantekningarlaust. Þjöfsstaðir (Þings.n.), Þjó líka
þjóf hvk., er þar sem á verður bugða e-u, svo sem þjó
á manni, ljáþjó og þjóf á kjálka, sbr. orðin: þjófstenn-
ur, þjófsliaka og þjófsnef. Nú ganga hliðar Axarfjarðar-
núps smálækkandi og síðast lágir sandmelar fyrir
Axarfjarðarsléttuna allar götur út að sjó við Buðlunga-
köfn. Þjóf nokkurt eða beygju gerir á stefnu þeirra
litlu fyr en melarnir taka við. Þjófsstaðir staDda upp
á háiendinu ekki langt frá beygjunni og mætti vei
vera, að bærinn þiggi nafn sitt af henni. Þó verð eg
að játa, að aldrei heyrði eg hana nefnda þjóf og veit
ekki til, að hún hafi nokkru sinni heitið því nafni eða
18*