Blanda - 01.01.1923, Page 287
279
og merkti þá Lifurker tjörn, sem hún vex viðeðaum-
hverfis. Ljáshógar eða Ljárskógar merkja skóga við
engjar eða við engjalæk. í>vi Ljá réttara. Ljáá heitir
áin, af þvi hún fellur um Ijá, en Ijá er slægja, hið
lúða land. Ló eða Ijár merkir hið lúða járn, járnið sem
einatt þarf að lýja, þolmyndarmerkingar en ekki gjör-
myndar, sbr. kló. Lén merkir ljáblöð þau, eru komu í
■tízku, þá er lagði af ljásmíð og dengingar við kol.
Engum málfræðing mundi hafa komið til hugar að
nýyrða svo fyrir blaðið, en hlust alþýðu er næm á
lögmál tungunnar og vísar henni veginn, þegar hún
nær að vera ófipuð. Ló er fis lúið af voð eða fati og
svo lika slit eða brúk, þá optast ritað lóg, sbr. hafa
til lógs, leggja í lóg, koma í lóg o. s. frv. Aptur er
Lón -bæjarnafn, því lón er þar, sem vatn lýr burtu
jarðveginn og stendur á. Sögnin er nú einatt höfð í
myndinni lýja, og málfræðisbækur geta ekki annarra,
cn breytimyndirnar, sem nafnorðin vísa til, eru jafn-
réttræðar fyrir því. íslenzkan er enginn steingörvingur
eins og latina, og menn eiga og mega hafa um hönd
lögmál hennar. Særisvellir (ftangvs.) merkir sjálfsagt
Sæðisvellir, Sáðvellir myndað af ri- beyging sagnar-
innar sá. Þykkvibær (Rangvs.) hefir nafn af skógar-
þykkvi.
Af hæjum, er taka nöfn af ám eða vötnum, má telja:
Skaptafell (Skaptafells.), líklega linað i framburði fyrir
Skaptárfell eins og Djúpárdalur verður Djúpadalur.
Skaptá heitir áin, af þvi hún fellur beint eins og skapt,
samneíni Beiná (Beinárgerði á Múlas.s.) og Þambá, því
hún fellur sem þaninn streingur (Þambárvellir Strandas.
bæjarn.). Þrúgsá (Eyjafs.), talið réttara en Strjúgsá,
hefir nafn sitt af túugunni, sem hún sjálfsagt hjálpar
til að mynda og nefnist Þrúgstunga. Þrúgur er snjó-
skór til að ganga á í ófærð, sbr. ganga á þrúgum.