Blanda - 01.01.1923, Page 292

284
sé úr því felltj eða orðfæri breytt. Yfirleitt er brol
þetta betur samið en æfisaga Þórarins sjálfs, sem
hann hefur ritað síðar, og hefir honum þá verið tekið að
fíirlast minni um suma hluti, gerist margorður allmjiig um
smámuni, fer í ýmsa útúrdúra, sem ekki koma beinlínis
aðalefninu við, og kemst fyrir það skemmra áleiðis með
söguna, en ella mundi, af því að hann hefur byrjað áliennx
gamall, líklega á áttræðisaldri, eða nokkru áður en liann
fluttist af Álptancsi suður að Gerðum í Garði 1856. En
alls ekki verður neitt með vissu um það sagt, hvenær liann
hafi byijað á þessu verki. Það er auðséð, að hann lief-
ur ætlað sér að hafa söguna mjög ýtarlega, en byijuð of
seint li henni, eða látið lmna hvílast lengri tíma, án þess
að snerta á henni. En skömmu eptii-, að Þórarinn er lcom-
inn suður að Gerðum eða 1858 er t.ekin afskript af hennij
því að svo stendur á titilblaðinu í handritinu: „uppskrifeð
1858,“ og mun það hafa vei-ið gert að tilhlutun séra Sxg'
urðar á Útskálum, er þá hefur livatt höfundinn til að hohfe
frumritinu áfram og sýna Jirjár síðustu blaðsíður þess, a''
hann hefur gert tilraun til þess, en liefur þá verið kominn
í örvesi, veikur og vanmegna, áttræður að aldri, enda bex
rithöndin það með sér, því að hún er þá orðin mjög óstyi'k>
en hugsun og orðfieri mjög ábótavant, svo að sumstaðai
verður alls ekki ráðið fram úr, lxver meiningin eigi að vera'
eins og séra Sigurður viðui-kennir, því að þessar 3 síðustu
blaðsíður æfisögubrotsins eru með hendi hans í afskriptmnú
en því miður hefur hann enga grein gert fyrir, live n*1
Þórarinn liafi ritað þennan síðasta kafla, eða æfisögubrotu
í lieild sinni. En það er auðsætt, að sögulokin eru rituð
í miklum vanmætti af aðfrnmkomuum gömlum manni, svo
að segja má, að penninn lmfi dottið úr lxöndum höf., þa RI
hann var kominn með æíisöguna að eins fram á 19 aldurs
ár sitt (1797), og var í brottbúningi lxeiman að til að gangu
út í lífið á eigin spýtur, svo að æfisögubrot þetta þrýlul
einmitt þar, sem uðulstarf höf. var að lxefjast, og sögulegas
hefði getað orðið, ef karli lxefði enzt aldur til að komast
nokkru lengra áleiðis með frásögnina, því að vitnnlega hefði
hann getað haft frá mörgu fróðlegu að segja, ekki sízt l’ra