Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 313
305
en hvort sem var, skal hún hafa verið staklega álit-
leg, góð og skikkanleg. Griptist hann henni og fékk
stóreignir með, en þegar suður kom, átti hann ekkert
heimili. Brá henni þá stórum í brún, og suerist allt í
vol og grát í'yrir henni. Tók þá einhver velþenkjandi
bóudi hana um veturinn í guðsþakkaskyni, og styrkti
hana um vorið eptir að komast til sinna átthaga norð-
ur, bersnauðri, því hann var búinn að taka allar eign-
irnar undir sig. í sama vetfangi hvarf hann, svo hvergi
spurðist til hans, en litill sexæringur hvarf með úr
nausti um sama bil, og var tilgáta, að hanu mundi
hafa tekið hann, fylgdi þar með segl, og allt hvað
hafa þurfti, nema árar, þær voru tvær og þó lítiltjör-
legar, en steyticgsvindur á landsunnan um nóttina. En
menn sögðu ómögulegt, að einn maður hefði komið
lionurn til sjóar. Var því í getgátura, að lausamaður,
ungur og velgáfaður, mundi hat'a hjálpað honum til.
•Það var gróðamaður mikill, en Högni hafði nóg efni
til að borga ómakið með. Líkur fundust miklar, en
ekkert var rannsakað. Maðurinn hét Árni Þorleifsson
úr Hálsasveitiuni í Borgarfirði. Seinna varð hann ráðs-
maður hjá ekkjunni Ingibjörgu sál(ugu) i Kalmans-
tungu. Hún var stórrík og rausnarkona hin mesta.
Ekki veit eg gerla, hvers dóttir hún var1), en af Stóra-
Ásskyninu mun hún hafa verið og náskyld próföstun-
um Guðlaugi i Vatusfirði og Jóni á Stað i Steingrims-
Pórunn) dóttir llluga Helgasonar á Sandi í Aðaldal, og
mtlu eg bana systur Iielga i Sandhiilum föður Egils Sand-
holtg borgara í Reykjavik, er átt.i Aniku liina grænlenzku.
1) Iiún var dóttir Bjarna eldra Þóroddssonar í Kalraans-
tungu, og var f. m. liennar Jón i Kalmanstungu Magnús-
ar Nikulássonar frá Þingnesi. En systkin lngibjargar voru
séra Halldór í Garpsdal (j‘ 1742), séra Gísli á Stað i Súg-
andafirði (j- 1773) og Helga, er átti Jón stúdent Jónsson á
Melum í Hrútafirði (j- 1791) og var móðir Jóns á Melura
löður Jóns kammerráðs.
Blanda II.
20