Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 322
314
mig vegDa þægðar mioDar, og færði allt á betra veg
við móður mína. Eg dafoaði þolaaiega, en hvað gam-
all eg var, þegar eg fór að ganga, veit eg ekki, en
ekki íór eg að tala, fyr en eg var kominn nokkuð á
3. árið, og þá mikið óskiljanlega, en hátt kominn á 4. ár,
er eg var altalandi; kunni eg þá ruargar vísur, og var
sagt eg raundi hafa numið þær jafnóðum og eg lærði
málið, og verið mikið spakur, þegar heyrði kveðið.
Hátt á B. árinu fór fóstra min að sýna mér stafina;
gekk það heldur seint, því eg vildi heldur skoða bóka-
hnúta og málverk á þeim en stafina; þó lukkaðist það,
að eg skal hafa þekkt þá að mánuði iiðnum. Nú átti
eg að taka saman og kveða að; ekki fór betur þá, því
eg skildi ekki í hljóðinu, því þegar eg átti til að
mynda að kveða að á-i og segja a, skildi eg ómögu-
lega svo sem vallá og verðá í staðinn fyrir: valla,
verða. Af þessu reiddist fóstra mín, því hún kenndi
mér að stafa og fékk eg þá hýðingu. Stafrofskver
hafði eg ekki, það var ei til á bænura, en í þess stað
stataði eg í Manuale, það er prentað á Hólum af
Halldóri Eiríkssyni, ekki man eg hvert ár, þó mun
það vera nálægt 1750; er það með mikið stóru letri.
Eptir það að búið var að hýða mig fór fóstra mín
eitthvað út, en eg sat eptir grátandi, og var að þeinkja
um stafina og hljóðið, tók bókina og hugsaði um>
hvernig eg ætti að fara að lesa; fann eg þar Faðir
vor, {>ví það er prentað þar, las eg það og eptir það
aðra bæn, sem eg kunni ekki, og svo framvegis i bók-
inni, svo að eg að kveldi var kominn undir það að
vera bænabókarfær, sem menn kölluðu. Á sömu bók
eru nokkrir gamlir líksálmar á smáu letri, þar á meðal:
„Minn herra Jesús maður og guð“; það eru ætla eg 14
vers, og lærði eg hann af bókinni, á meðan verið var
að sjóða um daginn eptir. Hetta var mér sagt til að
lesa, en ekki meira, því á heimilinu var enginn, sem