Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 335
327
fyrir, 6D sagði mesta tímaspilli að binda fyr en 100
væri í sæti, og gerði það ekki, þó regnlega liti út,
en vildi helzt gera það á laugardögum. Svona leið
fram á sláttinn, og minnkuðu allt af þerrarnir, en í
Augusti útgang, eða þar um bil, brá til stórrigninga,
og hélzt það fram að veturnóttum; þó hafði almenn-
ingur náð heyi sínu lítt skemmdu, því það var hirt á
föstu- og fimmtudögum, en haun þurkaði og sætti, og
var að hundraði; átti að binda það á laugardaginn;
var þá komin stórrigning með harðviðri, svo enginn
treysti sér til að slá af nábúunum, en hann lét sína
menn standa allan daginn. Eigningar þessar gengu
fram að réttum, og gat ei fólk haldið áfram slætti,
því aldrei blés af steini það kalla mætti, og gerðist
alstaðar heyjaskortur mikili, og enginn komst út af
bænum, að kalla mátti, til útréttinga sinna, en allir
voru í vandræðum, bæði að koma heim mó, dytta að
húsum o. s. frv. Þó lét hann allt af standa við slátt-
inn fram yfir réttir, og jafnvel rak eptir þeim, því
hanu sagði, að því meiri yrðu heyin, sem moira losn-
aði. Eptir réttirnar hélt úrkomunum enn, þó nokkuð
vægari, þó aldrei svo, að kalla mætti, tók af steini. En
nú kom fyrir að byggja fjárhúsið. Var fenginn hrepp-
stjórinn til að standa fyrir verkinu. Hann hét Magnús1),
og nafntogaður vegna kappsmuna og mannskapar, þvi
það var fært í frásögur, hvað miklu hann gat komið
af, og undir eins ónýtt og endingarlaust, en var þó
hagur og smiður, bar alla hluti við að gera, og sýndist
ekki illa frá því gengið, en allt hafði sama ann-
marka: að duga ekki. Hann bjó vel og voru þeir Stephen-
sen vinir og kölluðu hvor annan nafna sinn, og þú-
uðust, þvi svo skipaði iögmaðurinn. Þennan fékk hann,
1) þ. e. Magnús Árnason í Neðraskarði, og verður hans
síðar getið.
I