Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 336
328
sem áður er sagt. Voru 6 menn við verkið, 4 vinnu-
menn og Magnús áðurnefndur með vinnumanni sínum,
en aðgætandi var, að allt rann sundur af bleytu, en
lítið var af grjóti. Á mánudag var byrjað, og svo
haldið áfram af mesta kappi vikuna út, og var þó
rigning mikil af og til. Á laugardaginn var grindin
reist og tyrft um kveldið með tveimur lögum og rist
sama daginn torfið upp á það; viðað var það nokkuð,
en það var allt úr fjárhúsunum, og kotinu, sem var
rifið. Ekkert tróð var haft, og er þó skógur nógur á
Leirá, en svona var blautu torfinu slett ofan í staur-
ana. Húsið var búið um kveldið og hlutaðoigendurnir
mikið kátir, og rödd heyrðist, er sagði; „Já, fallegt
er húsið mitt.“ Verkstjórinn fór heim til sfn um kveld-
ið, og var sagt hann mundi hafa fengið rikulega gold-
in verkalaunin. Nóttin leið, en um nónbil daginn eptir
kom smalinn inn til húsbónda síns, og sagði, að nýja
fjárhúsið væri dottið, og bæði ræfur og veggir lægjn
i tóptarbrotinu. Brá honum þá heldur við, sem von
var, og sagði það yrði að byggja það upp aptur. En
á mánudaginn sendi hann til tveggja bæuda og bað
þá hjálpa sér að koma húsinu upp aptur, og fóru þeir
óðar. En er þetta spurðist víðar, komu sveitabændur
þeir, sem nálægir voru með vinnumeun sína, svo þar
urðu víst 14 manns 1 störfum. Lögðu þeir sór til
sjálfir mat og fóru heim til sín á kveldin. Komst svo
húsið upp á stuttum tirna, og var vel vandað verk á
því, en hvað viðvék trjáviðnum, þá lögðu margir eptir
þvf, sem efni leyfðu, að láta hann fá spýtu eptir þörf-
um, svo allt samsvaraði hvað öðru. Fyrir þetta þágu
þeir ekki, því hann var þeim svo eiginlegur, en allir
vildu hafa hann fyrir vin. En þá var lieyið hans úti,
því aldrei kom þerrir fyr en nálægt veturnóttum. Þá
gerði austræninga, og héldust þeir nálægt vikn; hjálp-
uðust þá margir að ná því særailega þurru, en hvað