Blanda - 01.01.1923, Page 339
331
Nú víkur sögunni til mín. Eg var hjá foreldrum
minum, og fór að hafa hetra álit hjá móður minni en
áður hafði verið; sagði hún mig vera fljótan i öllum
snúningum og vel viljugan. Líkaði henni þetta vel, því
hún var mikið fljóthuga og dugleg, en sagði undir
eins, að eg mundi verða líkur sór, og kannske nokk-
uð fjörmikill og kátur. Bataði það stórum fyrir mér,
að bróðir minn Þórður var i burt og kominn að Leirá,
en Vigfús reri. Átti eg því mikið betra en áður. Eg
hafði og alla útisnúninga, svo það var stundum, að eg
kom ekki í bæinn allan daginn, en á kveldin átti eg
sjálfur verkin min, og voru þau ekki innifalin i öðru
en lesa sögur; að skrifa var eg latur og gerði það
sjaldan nema á sunnudögum, þegar svo bar undir, og
fór mér litið fram. Um þetta leyti fór eg að verða
mikill nokkuð fyrir mór, og var opt klagaður fyrir
móður minni; skeytti hún því litið, svo eg fékk ekki
miklar átölur. Það dirfði mig og svo ekki lítið, að þá
lögmaðurinn heyrði það, hló hann að þvi og sagði
það yrði aldrei menn, sem ekki kvikuðu ungir. Eg
var og svo laus við alla hrekki og að leggja til fá-
tækra eða gamalla, hafði þá fyrir vini og sögðu þeir
mér marga sögu, en eg tók með fögnuði á móti þeim;
að geta þeirra, nfl. brestanna yrði oflangt, enda eru
þeir ekki merkilegir !! I1).
Seint á undanfarandi ári, eða 1793, andaðist hrepp-
stjóri Magnús Árnason á Neðraskarði2). Þótti það mik-
ill missir, og þó eiuna mest nafna hans. Lögmaðurinn
vitjaði um hann annanhvern dag, og vakti sjálfur yfir
houum seinustu nóttina. Bað MagnÚ3 sál. þá nafna
sinn fyrir konu sína og son sinn, — þvi hann átti
eptir einn son 4 eða 5 ára, hét Árni — og alla bú-
1) Svo í hdr.
2) Þetta er skakkt, því að Magnús andaðist 1. apríl 1795,