Blanda - 01.01.1923, Side 342
334
fríðum og efnilegum; var til þess valinn af þeim sál-
aða ungur maður, friður, vel lagtækur, en ofiáti mik-
ill, og ekki kallaður ráðdeildarmaður, fremur þunglííur,
en hispur og klæðaburð vantaði ekki. Hann hét Hin-
rik Guðmundsson, var á Svarfhóli. 4>angað reið lög-
maðurinn, og fékk Hinrik til að lofa að fara til henn-
ar eitt ár, en ómögulega í þeim tilgangi að giptast
henni, standa sjálísagt fyiir búinu sem ráðsmaður.
Kom hann þar um vorið og sýudi rnikinn ónytjungs-
skap, en hún lét skera handa honum víst einn dilk
um sláttinn, því hún ól hann af mætti, en hann var
mikið svefnugur um hann. Tveir voru vinnumenn aðr-
ir og dugðu þeir sæmilega, en heysöfn voru góð frá
fyrri árum, svo ekki var lógað miklu af skepnunum,
nema til heimilis. Um vorið fór hann í burtu og heimt-
aði ráðsmannskaup og fékk það, en Jögmaðurinn var
mikið illa ánægður með þessa ráðstöfun, hvataði ekki
að útvega henni ráðsmann, ekki um að tala að g>pta
hana, því bæði voru fáir eða jafnvel engir, sem vildu
eiga hana í þeirri stöðu, sem til var ætlað, því þó
margir vildu komast að því að ná í búið, vildu fáir
til þess vinna að eiga hana; var hún þó skikkanleg
og meinlaus, en naum í öllum útlátum; fremur var
hún þrifin og stundaði mann sinn vel, og varaðist að
gera honum á móti, sagðist eiga alla sína lukku hon-
um að þakka; það var satt, þvi áður en Magnús sál.
tók hana, þótti hún mikið lítilfjörleg vinnukona, þn
hún var fákunnandi; ekki gat hún smalað, því hún
var bjöguð f fótunum, og þaraðauki sá hún mikið iila,
en var góð að hirða um kálfa og kýr eptir burð, en
hafði þó ekki orku til að vera í fjósi, því hún var
sáraþreklítil, en dygg og þrifin sérfega. Hafði Krístfn
sál. íyrri kona Magnúsar hana sér til iéttis við bæj-
arsnúninga, og við það tækifæri varð hún með heldri
af vinnukonunum, en þegar konan dó lét Magnús sál.