Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 344
536
hans; liafði hann téðan Þórð tyrir raeðreiðar- og lesta*
raann, bæði á alþingi og hvað sem á þurfti að halda
jafnt stúdentum, sem hjá honum voru, og stóðu þeir
ekki lengi við. Hann iót hann og vera skipsformann
sinn; hann var mikill mannskapsmaður, stór og fríður,
en lítið skrifandi, og ekki staklega skýr, en kom sór
vel við alla; var mikill gróða- og áhugaroaður, sögðu
menn hann efni i búmann. En þegar lögmaður sá, að
hann gat eugu til leiðar komið, reif hann hann upp úr
vistinni frá sjálfum sér, og skipaði honum að íara til
ekkjunnar og eiga hana með öllum reitunum! ! ! ! •
Þórður var tregur til þessa i fyrstu, en tilskildi að
giptast henni ekki fyr en um haustið, svo hann gsefi
þess betur áttað sig í heimilisástæðunum, en hálfnauð-
ugt gekk hann að þessu ráði. Eoreldrum okkar likaði
það ekki og alla óviðkomandi undraði, og sögðu, sem
satt var, að hann giptist auðnum. En þrátt fyrir þetta
fór hann þangað og tók við allri umsjón íyrir búinu.
Sást það fljótt á, að hann var mikið duglegur og þ&r
eptir vinnuharður; þoldu húskarlar illa og knurruðu
mjög. En aptur á hina síðuna bætti það stórum fyrir,
að hann var þeim mikið góður, og bætti matarveiting*
ar, svo þar var kölluð bezta vist; áður hafði þar ver-
ið, sem roenn kölluðu, sultur og seyra. Vinnumenn-
irnir voru tveir og sá þriðji unglingur, 18 ára gamall,
mikið eínilegur; var það systursonur Magnúsar sál.,
hafði hann uppalið hann frá blautu barnsbeini, og
þótti mikið vænt um hann, því hann var smiðsefni og
sæmilega að sér til allra hluta. Ánafnaði hann honum
á dánardegi 4 vetra gamlan fola, bezta hestefni, og
lagði svo fyrir, að hann skyldi alast á heybirgðum
búsins, og var það sá annar hesturinn, sem alinn var,
hitt reiðhesturinn konunnar. Heyskapurinn gekk afar
vel (sem áður er sagt). Tók JÞórður kaupamann um
tima, en sumarið var gott og grasár hið bezta og nýt-