Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 349
341
menn komu af boðsfólkinu. Voru það tveir hreppstjór-
arnir, sem ekki komu, en voru þó komnir á leiðina.
Konur komu engar, en hver nam staðar, hvar hann
fyrstur náði bæjura, svo húsfyllir var þar. Tiu urðu í
Leirárgörðum, en hvar sem hver stóð var hann gagn-
drepa. Nálægt miðmunda voru þau gefin saman, og
voru nokkrar umræður um það vegna rigningar, og
að allur skrúðinn mundi fordjarfast (skemmast), en
sjálfsagt brúðargangurinn fara i ólestri. En það er
víst, að allar lýsingarnar fóru fram í kirkjunni. Að
því enduðu settust menn til borðs. Var þá kominn
svo mikill leki í bæinn og stofuna, að ekkert varð við
ráðið. Var maturinn soðinn í eldhúsinu, en ei varð
við neitt ráðið fyrir sótrigningu, en göngin runnu fram,
og var afar blautt i þeim til að bera matinn, en það
áttum við iPórður félagi að gera. Sjálfur lagði lögmað-
urinn matinn á borðið, en það varði stutta stund,
þangað til allir máttu hlaupa frá borðum til að bjarga
bókasafni hans fyrir skemmdum ; það lá í hlöðum í stofu
þar við, en hún tók ákaflega að leka otan á þær.
Stukku þeir strax undan borðum, áður en þeir voru
mettir, því þeir höfðu ei neytt nema steikarinnar;
hún var góð og óskemrad, og höfðu þeir satt sig á
henni. Þeir settust ekki eptir það nema til drykkju,
og gerðu það óraælt, eiukum prentararnir, en litið var
sungið. Voru þeir ásamt boðsgestunum þar um nótt-
ina, og biðu þess, að ána fjaraði, en þess var ekki
svo langt að bíða, því strax um kveldið stytti upp
rigningunni að kalla, lygndi og gerði smáskúrir, en
gekk til annarar áttar. Við félagar, smalarnir Þórður
og eg> gengum þá heim og vorum hálf svangir. Bar
það mest til þess, að við flýttum okkur svo, að við
sáurn talsvert snjóað á heiðinni, en íéð var á henni,
og hafði ekki verið smalað lengi áður, og allt svo sára
óvíst. Eleygðum við okkur út af svona i belgnum, og