Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 352
344
ráðamaður hennar, og þótti gott, þegar hann gat full-
nægt hennar skipunum. Var haun harður mi'ög og
sýudi mór talsverðan hú.sbóndarétt, en vildt endilega
bæj;ja mér frá uáttúrunni með bókaleat.ur minn og
skriptir. En aptur á móti var eg honmn í öllu þvf, er
heimilissnúningum viðvék, mikið eptirlátur, og þótti
honunt vænt um það, en þó lét hann mig ætíð nkilja
óánægju sína yfir því áðurnefnda. Bæði las eg hvert
bréf, sem lesa þurfti, og skrif'aði, þegar með þurfti;
lét eg þá ekki minna, en svaraði, sem raenn kalla,
fullum hálsi.
Nú vfkur sögunni til foreldra minna. £>au sömdu
með sér að skipta búinu í 2 hluta1), og skyldi hvort
hafa sinn hluta, það er að segja, hann peninjjana, hún
fónaðinn, hvorutveggja ómetin. Skyldi hún vera á bú-
inu í Skarðskoti og bróðir Vigfús sjá fyrir henni, en
hinn bróðirinn Þórður sjá fyrir houum með pentngun-
um. Voru allir kunnugir á því máli, að sá hlutinn
mundi hinum mikið betri. En um mig var það álykt-
að, eg væri bæði ungur og ekki sem liklegastur til
þjónustu, er heyrði bóndastandi til, vegna bóklystar
minnar, en ekki væri ósannsýnilegt, þó þeir braeður
mínir létu eitthvað af hendi rakna við tnig, ef hagur
minn brsyttist, svo að eg þyrfti þess, en undir sjálfra
þeirra ástæðum skyldi kornið, hvað mikið eða ekkert
þeir létu af hendi rakna, því þetta væri gáfa en eng-
in skylda, en eg væri sjálfsagt hjá Vigfúsi, þangaðtil
eg næði fullkomnum mannskap og undir hendi móður
minnar og fóstru (því það var kona Vigfúsar og elsk-
1) Það mun hafa verið snemma á árinit 1797, því að þá
er Sveinn síðast talinn til heimilis í Skarðskoti, ásamt
konti sinni, en eptir það eru þau sitt i hvoru lagi. Sveihn
dó í Árnabúð á Skipaskaga 29. marz 1813, 79 dra, en Þór-
dís ekkja hans 1. jan. 18'9 í Braularholti hjá Þórarni syni
sinum Hún var fredd c. 1736, 2 árum yngri en maður hennar.