Blanda - 01.01.1923, Page 353
345
aði eg hana). Þannig talaði móðir mín og var þetta
hennar ráð. Yigíús samþykkti og sagðist þar að auki
láta kenna mór sjó, til að gera fullkominn mann úr
mér. Sýndist þeim þetta næg menning. Faðir minn
og Þórður þögðu við þessu, en eg var ekki heima,
því líklega hef eg verið eitthvað við smalamenusku.
Eu þegar eg kom heim um kveldið var mér tekið i
blíðara lagi og færður matur, en á raeðan eg var að
neyta hans, kom móðir míri. Sagði hún mér frá breyt-
ingum, sem gerzt hölðu um daginn á millnm foreldra
minna, hvernig öllu skyldi haga. Var hún kát yfir
þessu, og sagðist vona að lifa og deyja ánægð undir
skjóli Guðrúnar og Eúsa síns, þvi þó hann væri ekki ept-
ir sínu skapi með neitt, mundi rakna úr honum, eink-
um þegar hann hefði mig til meðhjálpar og snúninga,
þvi henni þótti hann latur. Þá svaraði eg, að (það) skyldi
aldrei verða, að eg yrði þar einum degi eptir vinnu-
hjúaskildaga1). Það mætti verða um mig, hvað sem
fyrir lægi. Hún reiddist þá og sagði mig dáfallegan
ungling að vera svona óhlýðinn f'oreldrum sínum og
sagði, að það mundi framkoma, sem sig helði lengi
grunað, að eg mundi ei verða mikill lukkumaður. Tal-
aði hún nokkrum fleirum orðum þessu viðvíkjandi, sem
eg hiiði ei um að lengja söguna með. í þessu bili
kom fóstra mín. Bað hún móður mina að vera ekki
að þessu lengur, það yrði hver að vera þar hann ætti
að eyða nóttunum. G-engu þær út, en eg fór að hátta,
sofnaði lítið, en klæddist, áður en komið var á fætur,
og fór til kinda minna.
Á þessu sumri var prentverkið flutt úr Hrappsey og
sett niður í Leirárgörðum2), því lögmaðurinn vildi ekki
1) Þórarinn befur einnig farið þaðan vorið 1797 (sjá for-
múlann .
2) Það vur flutt þangað úr Hrappsey 1795, en böf. virð-
ist telja það 1797.