Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 403
395
á vetur harðan, og féllu bæði kýr og sauðir. Var að
sjá sem manufall mundi á eptir fylgja, en það barg,
að kaupverzlun var góð og fiskiafli í betra lagi. Nú
hafði Torfi mist mjög af fó sinu, og komst nú i
skuldir, því (að) smiða lét hann nú hákallaskip, fiski-
bát á sumrum og vöðubát á vetrum; formaður gerðist
hann sjáltur. Gekk honum í meðallagi vel hákallaveiði,
og var jafnast enn þriðji mestur á Gjögri, með þeim
Bjarna Ásgeirssyni, mági Gísla i Bæ á Selströnd,
— Bjarni var ísfirzkur, orkumikill, sjómaður hinn
bezti og góður dreingur, — og Andrés Guðmundsson
írá Gauksdal í Geiradal, sjósóknari mikill og smiður
góður. En fyrir og eptir þessar mundir var sem bezt
skipaútgerð á Gjögri, og skorti þar ei á 20 skip, —
en flest voru þau smáir sexæringar, — og bættist
sumum að nokkru við það fjárskaðinn, en siðan fór
versnandi kaupverzlan, og kaupmenn fóru að senda
hingað bákallaskútur til fiskifangs, og spiltu þær, og
svo stundum hafisinn, fyrir veiðum sexæringanna;
fóru þeir því að fækka, og hvert skip, sem smíðað var,
haft stærra en hin, sem áður voru til, þar til að Gísli
bóndi Sigurðarson í Bæ á Selströnd1) lét smíða átt-
æring árið 1845, að ráðum Bjarna Ásgeirssonar, mágs
síns. Síðan var það tveim árum síðar, 1847, að fimm
slík skip geingu til hákallaveiða á Gjögri; átti Torfi
á Kleifum eitt þeirra, er hann kallaði Shrauta; var
það skip bæði fagurt og rambygt, og eitt hið bezta
á Gjögri. Hafði Torfi svo sagt við skipssmiðinn, að
vanda það sem bezt, og hlífast ei við að heimta
smíðarefnin að sér, meðan kostur væri til að fá. —
Þá höfðu menn haustið áður geingið í fjelagsskap
þann, að skera ei hákall í sjó, og taka lifrina eina,
sem þá var farið að tíðkast, fyrri en með sumri, eða
1) f. 1782; d. 20. Júní 1862.