Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1931, Side 104

Eimreiðin - 01.10.1931, Side 104
416 KREUTZER-SÓNATAN EIMREIÐlN og hjónin verða blátt áfram að leggja rækt við að iðka löst- inn, ef þau eiga að hafa nautn af honum«. »Hvað segið þér? Löstinn!* hrópaði ég hissa. >Þér talið hér um einn af náttúrlegustu eiginleikum mannsins*. »Einn af náttúrlegustu eiginleikum mannsins*, endurtók hann. »Nei, ég er þvert á móti kominn að þeirri niðurstöðu, að hér sé um ónáttúrlegan eiginleika að ræða, — alveg ser- staklega ónáttúrlegan. Spyrjið barnið, eða óspilta, unga stúlku- Systir mín var kornung gift manni, sem bæði var kunn- ur að lauslæti og auk þess helmingi eldri en hún. Ég gleym' því aldrei, hve við urðum hissa, þegar hún kom sjálfa brúð- kaupsnóttina æðandi heim, náföl, öll útgrátin og skjálfandi a beinunum, og neitaði með öllu móti að hverfa aftur til hans, og kvaðst auk þess alls ekki geta nefnt það á nafn, seW hann hefði farið fram á við sig. Þér kallið þetta náttúrlegan eiginleika! En hvað er náttur- legt? Það er náttúrlegt að borða, þegar maður er svangur, og slíkt gerir maður eðlilega og blátt áfram, án þess að þurfa að skammast sín fyrir. En þessu fylgir smán, sársauki og °' beit! Það er því í mesta máta ónáttúrlegt, og hrein og sak- laus stúlka mun ætíð hafa megnustu andstygð á því«. »En hvernig ætti mannkynið annars að halda áfram 3 vera til?« sagði ég. »]á, þarna komið þér með það! Þér eruð hræddur um, mannkynið hætti að vera til!« sagði hann, og það var bseð' háð og beiskja í röddinni. »Það gerir ekki mikið til, þ° a prédikað sé á móti barneignum, svo frumburðir ensku lávarð anna geti þeim mun betur velt sér í svalli og hóglífi- Pa gerir ekki mikið til, þó að sama sé prédikað, svo að maður og kona geti haft þeim mun meiri nautn af samlífinu. En e maður lætur eitt einasta orð falla um það, að maður og koua eigi að vera bindindissöm af siðferðilegum ástæðum, þá æ^ar alt að ganga af göflunum. Hvílíkur gauragangur! Það er undir eins æpt hástöfum um, að mannkynið hætti að vera 11 þó að tíu til tuttugu menn hætti að haga sér eins og svín • Fyrirgefið . . . Ég fæ ofbirtu í augun af ljósinu. Er V^ur sama þó ég byrgi það?« spurði hann svo skyndilega. Þega
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.