Eimreiðin - 01.10.1931, Qupperneq 120

432
KREUTZER-SÓNATAN
EIMREIÐIN
»0 — nei«, sagði hann og dró orðin við sig. »Börnin eru
nú hjá mágkonu minni og bróður hennar. Þau vildu ekki
leyfa mér að hafa börnin. Eg lét þeim eftir allar eigur mínar,
en samt fékk ég ekki að hafa þau. Eg er talinn hálfgegSI'
aður, sjáið þér til. Eg kem einmitt núna beina leið frá þeim>
fékk að sjá þau, en ekki að taka þau með mér. Ég mundi
þó kannske geta alið þau þannig upp, að þau liktust ekki
foreldrum sínum. En það þyrfti að verða. Þó fæ ég ekki a(5
ráða, því náttúrlega er mér ekki trúað fyrir þeim. Svo
ég varla heldur, hvort ég yrði þá maður til að ala þau upp>
Ég held varla. Ég er allur í rústum, andlegur og líkamlegu1-
kryplingur; hef aðeins það eitt fram yfir alla aðra, að ég veit
það rétta. Já, ég veit sannleikann um það, sem allir aðrir erU
ófróðir um. Jú, börnin eru vel frísk og alast upp í sama and-
rúmslofti lyginnar og allir aðrir. Ég hef séð þau þrisvar, en
ég get ekkert fyrir þau gert, ekki nokkurn hlut. Ég fer nu
t!l suðurlanda. Þar á ég dálítið hús með garði umhverfis-
Það á eftir að gerast margt í heiminum áður en almenningur
fær að vita alt, sem ég veit nú. Menn vita hvaða málmar eru
í sólunni og reikistjörnunum, en hafa ekki hugmynd um or"
sakirnar til þess lastalífs, sem við lifum hér á jörðunni.
Þér hlustið þó á skýringar, og það er út af fyrir siS
mikils virði*.
XVI.
Þér mintust áðan á börn. Lýgin situr líka í öndvegi, þegar
um þau er rætt. Börnin eru »guðs blessun*, »augasteinar for"
eldranna«, segja menn. En þetta er ekkert annað en tóm lýðj’
Það var að vísu sannleikur, en nú á dögum er svo ekkt-
Börn eru aðeins til skapraunar nú á dögum, og þetta fiu5*
flestum mæðrum og eru svo hreinskilnar sumar að segja þa^’
Þér skuluð spyrjast fyrir hjá mæðrunum í æðri stéttum þjóó
félagsins. Þær munu flestar segja, ef þær eru hreinskilnar’
að það sé svo mikið umstang við að eiga börn, þau ge*‘
orðið veik og þau geti dáið, og þær vilji því helzt engin börn
eiga, og ef þær eignist börn, þá vilji þær ekki hafa þaU
sjálfar á brjósti, þeim fari þá að þykja of vænt um þau, e
eitthvað verði að. Móðurgleðin yfir litla anganum vegur ekki