Eimreiðin - 01.04.1933, Blaðsíða 18

HEIMÞRÁ
EIMREIÐIN
— Þá hófst af runni hlýr og sár
hinn hljóði þeyr,
og kærum vini kveðju bar
frá kvisti og reyr.
Sá óður honum lýsti um lönd
og lagarhyl
og var við allan æfibrag
hans undirspil.
Um villiskóga víða mörk
hans vegur lá,
en óskalandið hugar hans
var hvergi að sjá.
Um þjóðborganna þrumutorg
hann þögull gekk,
en dreymdi lítinn lambahóp
við lind og stekk.
Og heim í fjarskann meir og meir
hver minning dró,
og dýpri og dýpri farveg fann
sem fljót að sjó.
Hvert orð og verk sem uppreisn var
hans eðli mót.
Hann visnaði sem viður sá,
er vantar rót,
og var þar staddur einn á auðn,
sem ekkert grær.
Fanst jafnvel viðsjáll vinur hver,
sem var þó kær. — —