Eimreiðin - 01.04.1933, Blaðsíða 123

eimreiðin
RADDIR
235
Úrslitin um bannmálið. Við spurningu Eimreiðarinnar í 1. hefti
1932 um það, hvort íslenzka þjóðin eigi að afnema bannlögin, hafa nú
borist alls 362 svör. Þar af svöruðu 204 spurningunni neitandi, og vilja
flestir þeirra endurbætur á lögunum, en 156 játandi. Tvö svörin voru
svo óákveðin, að þeim varð í hvorugan flokkinn skipað. Eins og kunn-
u9t er, var afgreidd í sameinuðu þingi 29. maí þ. á. tillaga til þings-
ályktunar um þjóðaratkvæði um aðflutningsbannið og samþykt með 22
atkv. gegn 2. Er gert ráð fyrir að atkvæðagreiðslan fari fram næsta
haust. Kemur þá í ljós, hve nærri þjóðarviljanum er farið hlutfallslega
með svörum þeim, sem Eimreiðinni hafa borist. Áður hafa verið birt 9
af svörunum móti og 8 með afnámi bannlaganna. Skulu hér enn birt 3
móti og 1 með, og er þar með lokið hér umræðum um þetta mál að sinni.
M ó t i;
Það er sjálfsblekking, ef einhver heldur að hann hafi hag af
áfengisnautn.
Hverjir neyta áfengis hér á landi?
Varla konur svo teljandi sé .... um 58 þús.
Tæplega piltbörn innan fermingar . . — 10 —
Líklega ekki 2h fermdra karlmanna. . — 27 —
Þetta verða 95 þús.
Ef landsmenn eru nú um 110 þúsund, verða þeir sem nota áfengið
ná/. 15 þús. eða 'Ilo, og mun þó vel í lagt.
Á nú að afnema bannlógin og veita áfengisflóðinu óhindvað yfir
landið, mest til þess að lítill minni hluti geti veitt sér ódýrt og ótak-
markað áfengi, og með því leiða aðra í sívaxandi freistni? — Nei, það
ber að hafa þessi lög sem önnur í gildi, og röggsamleg löggæzla og
heilbrigt almenningsálit getur á skömmum tíma upprætt brugg og launsölu.
Hákon Finnsson, Borgum í Hornafirði.
Bannlögin voru upphaflega tákn þess, að mein hluti þ/óðarinnar sá
eOkallandi nauðsyn á útrýmingu áfengisins úr landinu. Sú nauðsyn er
en3u minni nú, þrátt fyrir það, þó að nú séu hér bannlög í orði, en
ekki á borði. Þjóðin á aftur að fá þau bannlög, er hún upphaflega ætl-
oðist til — algert bann, og mun henni þá bctur farnast en ella.
Einar Erlendsson, Vík í Mýrdal.
A að afnema bannlögin? Að mínu áliti á það ekki að gera. Þau
m'ða að því að draga úr stórfeldasta mannkynsbölinu sem til
er< helzt uppræta það, ef unt er. Nú er áfengismálið orðið svo Ijóst,
að enginn mun halda fram, að ekki sé nauðsynlegt, að löggjöfin skifti
Ser af að takmarka misbrúkun þess. Vínbannið er áhrifaríkasta stig í
heim afskiftum, þegar búið er að gera það svo úr garði sem þörf og
reynsla kennir. Að bannlögin séu mesta svívirðing þjóðarinnar, er svo
m'kil fjarstæða að engu tali tekur. Hitt er nær, að henni var mikill